به لحاظ تاریخی، سازمان های نظامی همواره به کار (اطلاعات) پرداخته اند. فرستادن (جاسوسان) یا ناظران به سرزمینی ناشناخته برای جمع آوری اطاعات از محیط های مختلف، به ویژه از دشمنان، همیشه امری معقول و منطقی بوده است. به گونه ای که هر منظر، به چالش کشیدن این منطق، دشوار است. هر چند (اطلاعات جنایی) و (اطلاعات تجاری) (در بهترین حالت ،با عمری چند صد ساله) بخش اعظم زیر ساختهای قرن بیستم را تشکیل می دهند. اما ریشه چند هزار ساله اطلاعات نظامی، مشخص و مبرهن است. این حقیقت که اطلاعات نظامی طی این مدت به کار رفته است، بدنه دانش جمع آوری شده در طول هزاران سال را عظیمتر ، غنیتر و گستردهتر کرده است.