در مقر سازمان اطلاعات آمریکا، C.I.A در لانگلی ویرجینیا، محلی قرار دارد به نام «دیوار یادبود». بر روی آن، 137 ستاره به تعداد قربانیان سازمان سیا در جهان است، که مشخصات، مأموریت و شیوۀ مرگ آن‌ها همچنان محرمانه است. بالای ستاره‌ها این نوشته به چشم می‌خورد:

«به‌افتخار آن دسته از اعضای سازمان اطلاعات مرکزی

کسانی که جان خویش را در راه خدمت به کشور خود دادند»

همه‌ساله، روز 29فروردین (18آوریل)، رئیس وقت سیا — هرکه باشد — در جمع کارکنان حاضر می‌شود و برای گرامیداشت بزرگ‌ترین و مهم‌ترین قربانیان تاریخ سازمان سیا سخنرانی می‌کند؛ رابرت (باب) کلایتون ایمز و دستیارانش که 29فروردین1362 (18آوریل1983م) در انفجار سفارت آمریکا در بیروت پایتخت لبنان، کشته شدند.

این مراسم نشان از اهمیت جاسوسانی دارد که در آن عملیات از بین رفتند. به‌اعتراف کارشناسان غربی، چنان ضربۀ عظیمی، آن‌هم یک‌جا، در تاریخ سازمان سیا و حتی آمریکا، سابقه نداشته است. شدت ضربه بدان حد بزرگ بود که آمریکا همواره کا.گ.ب را مسئول آن دانسته و می‌داند. برای دستگاه‌های عظیم اطلاعاتی آمریکا سخت است بپذیرند گروهی کوچک با اطلاعات و تجهیزاتی اندک توانسته باشد قرار مهم رؤسای ایستگاه‌های سیا در خاورمیانه را شناسایی کرده و در یک عملیات آن‌ها را از بین ببرد؛ آن‌هم جاسوسانی کارکشته و نخبه که برای انجام ماموریتی سرّی از پایگاه‌های خود در کشورهای مختلف آمده و در سفارت آمریکا در بیروت جمع شده بودند.