«در اسلام مردم یک رکن مشروعیتند، نه همه ی پایه ی مشروعیت، نظام سیاسی در اسلام عـلاوه بـر رأی و خواست مردم، بر پایه ی اساسی دیگری هم که تقوا و عدالت نامیده
می شود، استوار است. اگر کسی که برای حکومت انتخاب می شود، از تقوا و عدالت برخوردار نبود، همه ی مردم هم که بر او اتفاق کنند، از نظر اسلام این حکومت، حکومت نامشروعی است. منتها تقوا و عدالت هم بدون رأی و مقبولیت مردم کارایی ندارد. لذا رأی مردم هم لازم است. اسلام برای رأی مردم اهمیت قائل است، فـرق بیـن دموکراسی غربی و مردم سالاری دینی همین جاست.»