مبحث گونه شناسیِ [ارائه شده در این] کتاب، گرچه مبحث تازه ای نیست، لیکن تفاوت دیدگاه نظریه پردازان و پژوهشگران ایرانی و غیرایرانی فیلم مستند را بر مبنای تفاوت در معیارهای آن ها برای طبقه بندی گونه های مستند، به خوبی روشن و تفسیر می کند و نهایتاً معلوم می دارد که تفاوت و تمایز در تعاریف و دیدگاه های متنوع در هستی شناسی فیلم مستند، از کجا و از چه انتظارات و برداشت هایی ناشی شده است.
دیگر توفیق شایان توجّه کتاب که پیشینه پژوهشی کمرنگی در متون تألیفی پژوهشگران ایرانی سینمای مستند دارد، پرداختن به مقوله مهم و ضروری هنرهای بلاغی (معانی، بدیع و بیان) در فیلم مستند است که البتّه مقوله ای گسترده و نسبتاً پیچیده است، امّا در حد تعیین یک چهارچوب کلّی و سنجیده برای طرح آن، آغاز مناسبی در این کتاب دارد.
دیگر دستاورد کتاب، مدل سه بعدی وضع شده برای مطالعه (شکلی و غیرشکلی) فیلم مستند در انواع طبقه بندی هاست که در بخش چهارم کتاب آمده است.
