مملکتی که ما آن را ایران می نامیم قسمت اعظم سرزمین وسیعی است که در جغرافیا موسوم به فلات ایران است. این مرز بوم پهناور شامل جلگه وسیع و بلندی است که از هر طرف کوه های بلند آن را احاطه دارد:
در مشرق سه رشته کوه متوازی که معروف به کوه های سلیمان است، در شمال کوه های البرز که مانند زنجیری از شرق به غرب امتداد یافته. این کوه ها در غرب از کوه های ارمنستان جدا شده، از جنوب دریای خزر گذشته به واسطه (کوه بابا) به (هندوکه) پیوسته و این هم با (هیمالایا) بلندترین کوه های عالم متصل است. در مغرب فلات کوه های کردستان یا زاگرس واقع است که از شمال به جنوب رفته و بعد به طرف جنوب و شرق برگشته و به دریای عمان می رسد.
کوه های جنوب و مشرق از مواد آهکی است، در کوه های غربی نزدیک دریاچه ارومیه سنگ خارا نیز دیده می شود. بعضی از کوه های شمال از مواد آتشفشانی ترکیب یافته یعنی مواد آنها از قعر زمین بیرون آمده مانند دماوند در نزدیکی تهران و سبلان در آذربایجان. این آتشفشان ها ...
کنگره :
DSR109/پ9ت22 1392الف
نظر دیگران //= $contentName ?>
واقعاً کتاب مفیدیه پیشنهاد میکنم حتماً مطالعه کنید مرحوم پیرنیا خیلی بیطرفانه و بدون تعصب درباره تمدن ایران تح...
ای ایران ای مرز پر گوهر.ای نامت سرگشته ی بدان...