جهان بینی مورخان حاصل حیات فکری جامعه، دانش، اعتقادات و فرهنگ پیشینیان است، که بازنمود آن در پردازش گزارش وقایع تاریخی و تفسیر و تحلیل و تأویل آن، به منزلة نگرش مورخ به تاریخ، بازتاب می یابد. رویکرد پژوهش حاضر بررسی تاریخ فرهنگی ایران است، که ماهیتی میان رشته ای دارد. در این رویکرد، تاریخ نگاریِ مورخان با توجه به اثرپذیری آنان از جامعه و نیز ساختارها و تجارب فرهنگی و تاریخی جامعه ای که در آن می زیسته اند تبیین و تفسیر می شود.
با عنایت به تعریف بومر از فضای فکری ـ یعنی «مجموعه مفروضاتی که اکثر مردم جامعه برحسب آن می اندیشند، سخن می گویند و عمل می کنند» (باومر 1388 / 1422: ج 1، ص 4) ـ می توان گفت حیات فکری هر جامعه تعیین کنندة افکار مردم آن جامعه است و کاربست آن در تمام پدیده ها و جریانات زندگی فردی و اجتماعی دیده می شود. بدین ترتیب، منظور از حیات فکری ایرانِ دورة اسلامی مجموعه اندیشه های نشئت گرفته از دین اسلام و نیز اندیشة ایرانیان، پیش از گرویدن به اسلام، است.

کنگره :

‫‬‭DSR90‫‬‭/ت4د4 1395

دیویی :

‭955/08072

کتابشناسی ملی :

4197374

شابک :

978-964-426-883-0‬

سال نشر :

1395