انسان با فطرت پاکش نسبت به همنوعش احساس همدردی می کند و از مصیبت و رنج او ناراحت و غمگین می شود. این احساس شریف انسانی نسبت به سرگذشت پر درد و بلای پیشوایان دینی ـ که بزرگ ترین مصلحان و منادیان حق و عدالت هستند ـ البته بیشتر است به این جهت که آنها تسخیرکنندگان قلوب و فرمانروایان بلامنازع اندیشه و عواطف بشرند...
کنگره :
BP260/3/ص4ع4 1393
نظر دیگران //= $contentName ?>
خسته نباشیدعالی بود...