تا آنجا که یادم می آید هربار از کسی می پرسیدند چه دعایی داری اول می گفت آرزوی سلامتی و سپس تقاضای دیگری از خدا می کرد. چرا که اگر این موهبت الهی از انسان گرفته شود و او در ناخوشی باشد، تمام دنیا را هم به او بدهند حاضر است با سلامتی عوض نماید. شاید در این میان افرادی باشند که با خود بیندیشند با مالشان می توانند برای خود صحت و سلامتی را خریداری نمایند. اما خدای ناکرده بعد از یک عارضه بیماری تازه خواهند فهمید که پولشان دوست خوبی در بهبودی و بدست آوردن سلامتی شان نیست و هرگز به تنهایی با مالشان نمی توانند آرامش و محبت را از درد تمنا نمایند تا گاه و بیگاه وقتی درد به سراغشان می آید با پرداخت مبلغی آن را از بین ببرند اما هرگز چنین نبوده و هرگز چنان نخواهد شد.
کنگره :
PIR8356 /ر837ف4 1395