دنیای ما با شتاب بی بدیلی پیش می تازد و با هرگام مشکلات و پیچیدگی های آن بویژه در زمینه روابط اجتماعی بیشتر و بیشتر می شود اگرچه ابزارها و فن آوری ها هم زیاد شده اما انسان همچنان تشنه با هم بودن هست. بشر از روزهای آغازین دردها و رنج هایی زیادی ازجمله؛ درد گرسنگی، سرما، گرما، بی خانمانی، انواع بیماری ها و .. تجربه کرده و کماکان نیز درگیر است اما بی تردید بزرگترین و کشنده ترین درد انسان دیروزی و امروزی درد تنهایی و بی کسی است. به گمان من احساس بی عشقی و بی کسی بدترین و مهلک ترین بیماری بشریت است. اما با این همه ابزار ارتباطی و با این همه ازدحام جمعیت، تنهایی چرا؟ مساله این است. واقعیت این است که پاسخ این سئوال ریشه در کاستی های تربیتی ماست. والدین آنقدر که نگران رشد و تغذیه بدنی، هوشی، آموزشی، بهداشتی و ...
کنگره :
BF723 /م9س9 1393