شب یَلدا یا شب چِلّه آخرین شب آذرماه و درازترین شب سال است، شبی که صبحِ فردای آن آغاز زمستان است. زمستانی که سرما و تاریکی و ظلمت آن ماه ها بر دل و جان و خان و مان انسانِ ایرانی چیره خواهد شد و برای دفع این مجمع الاشرار راهی جز برگزاری جشنی همگانی و طولانی نبود و اقوام مختلف ساکن در فلات ایران نیز همین کار را می کردند و به جشن و شب نشینی می پرداختند.
شب یلدا در نیم کره ی شمالی مصادف با انقلاب زمستانی است و به همین دلیل بعد از شب یلدا، طول روزها بیشتر و طول شبها کوتاه تر می شود.
ایرانیان باستان با این باور که فردای شب یلدا با دمیدن خورشید، روزها بلندتر می شوند و تابش نور ایزدی افزونی می یابد، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می کردند.
کنگره :
GT4874 /آ2س7 1387
شابک :
978-964-8828-70-2
نظر دیگران //= $contentName ?>
عالی...
عالیه واقعا متشکرم...