کتاب فرهنگ نام آوا pdf

نام آوا یک مقوله دستوری است و در مجموعه اسم قرار می گیرد و در گذشته«اسم صوت» نامیده می شد.
آقای مصطفی مقربی در سال 1323«نام آوا» را برای onomatopee برگزید که درسال های اخیر، بیشتر ازین عنوان استفاده می شود.
نام آوا واژه ای است که از تقلید صداهای طبیعی به دست می آید و خلاف بسیاری واژه ها، رابطه ی « دال و مدلول» را به گونه ای می توان در آن یافت. یعنی دلالت طبیعی لغت در آن نسبتأ محسوس است.
نام آوا مانند دیگر انواع کلمه می تواند تمام نقش های دستوری را بپذیرد:نهاد ، مفعول،متمم و... نام آوا با صوت متفاوت است. البته گاهی نام آوا می تواند خود را به شکل اصوات درآورد: «آه از زندگی». در این مثال می توان به جای«آه» «افسوس» را قرار داد و آشکار است که از لحاظ دستوری«آه» و «افسوس» هردو،صوت می باشند؛یعنی از اصوات تأسف هستند.اما نکته در این جاست که«آه»نام آواست ولی «افسوس» نام آوا نمی باشد...