در سال هشتاد که از حج برگشتم، پیشنهاد دوستان در ستاد تفسیر، مرا به فکر واداشت که آیا میتوان مسیر سخنرانیهای محرم را قرآنی کرد. اگر قرآن به جای مسائل دیگر مطرح شود، آثار نورانی خود را در دلها خواهد داشت و نوعی مهجوریتزدایی از قرآن خواهد بود، به علاوه جملهی معروف پیامبرصلی الله علیه وآله را که فرمود: هرگز میان قرآن واهلبیت من فاصلهای نیست، با تمام وجود لمس خواهیم کرد. «انّی تارکٌ فیکم الثّقلین کتاب اللّه و عترتی ما اِن تمسّکتم بهما لن تَضلّوا ابداً فاِنّهما لنیفترقا حتّی یَردا علیّ الحوض» امام رضاعلیه السلام فرمود: اگر از هرچه من گفتم سؤال کنید که از کدام آیه استفاده کردهام؟ جواب خواهم داد که این سخن من برخاسته از فلان آیه است. "اگر قرآن، ریسمان محکم است؛ «انّ هذا القرآن... العروة الوثقی»( بحار، ج 92، ص 31)، امام حسین نیز کشتی نجات و ریسمانِ محکم است. «انّ الحسین... سفینة النجاة و العروة الوثقی»( پرتوی از عظمت حسین، 6)"
کنگره :
BP104 /ح5ر6 1392