کتاب سرمایه فراموش شده نوشته محسن گودرزی به شکل روشنی در جست وجوی پاسخی برای این سؤال است: آیا می توان این روند را اصلاح کرد و گفتمانی تازه را پیش گرفت؟
پاسخ این سؤال را می توانید در فصل ماقبل آخر کتاب سرمایه فراموش شده به شکل تشریحی بخوانید ولی بهتر است توجه داشته باشید که دستیابی به اعتماد دوطرفه (حداقل بر اساس دست آوردهای تحقیقی این کتاب) بدون شکل گیری مسیر گفت وگوی واقعی و تعامل سازنده دوطرفه میان دولت و بخش خصوصی ممکن نیست و این گفتمان هم مادامی که دولت، مسیر را برای ازسرگیری گفت وگو باز نکند، میسر نمی شود.
کتاب سرمایه فراموش شده سعی کرده با ارائه تصویری واقعی از جامعه و اقتصاد ایران، راهکاری برآمده از تدبیر بخش خصوصی برای پایان دادن به این شرایط را ارائه دهد. مطالعه این کتاب برای تصمیم گیران کشور ضرورتی انکارناپذیر است.
در کنار کاهش اعتماد عمومی، اعتماد به گروه های شغلی نیز روندی نزولی طی کرده است افول آن حتی دام نگیر مشاغلی مانند معلمان و استادان دانشگاه و یا پزشکان شده که معمولاً در پیمایش ها رتبه بالایی در جلب اعتماد مرد مدارند. به همین ترتیب، بی اعتمادی به نهادهای اجتماعی و دستگا ه های دولتی نیز بالا رفته است. همه شواهد بیش و کم حاکی از فرسایش مستمر اعتماد اجتماعی است.
چنین وضعیتی با رفتارهای اقتصادی بلندمدت و توسعه گرایانه سازگاری ندارد. رفتارهای اقتصادی به ویژه آن گروه از رفتارهای مرتبط با سرمایه گذاری، بیش از هر چیز به محیطی قابل پیش بینی وابسته است.