کتاب فیه مافیه یا مقالات مولانا، کتابی است به نثر فارسی اثر مولانا جلالالدین محمد بلخی (۶۰۴–۶۷۲ ق) با موضوع نقد و تفسیر عرفانی و شامل یادداشتهایی است که در طول سی سال از سخنان مولانا در مجالس فراهم آمده است. این سخنان توسط مریدان مولانا نوشته شده است. نثر این کتاب ساده و روان است و درونمایهای از مطالب عرفانی دینی و اخلاقی دارد.
سه اثر منثور مولوی فیه مافیه، مکتوبات و مجالس سبعه هستند. اما از میان این سه اثر منثور، مکتوبات تنها اثری است که به قلم خود مولوی است. فیه مافیه و مجالس، گفتهها و آموزههایی است که مولانا بیان میکرده و پیروان آن را مینوشتند.
فیه مافیه، کتابی است که تدوین آن بعد از وفات مولوی (۶۷۲ ق) انجام گرفته و طبعاً نامی هم که بر آن نهاده شده است از مولوی نیست. از همین رو در نسخههای قدیم گاه آن را الاسرارالجلالیه و گاه فیه مافیه خواندهاند. در ظهریه برخی از نسخههای خطی ابیاتی نوشتهاند که در آنها فیه مافیه به کار رفتهاست. کتاب فیه مافیه اولین بار با تصحیح انتقادی بدیعالزمان فروزانفر در سال ۱۳۳۵ شمسی در تهران منتشر شد.
پادشاهی به درویشی گفت که آن لحظه که تو را به درگاه حق تجلی و قرب شاید، مرا یاد کن. گفت چون من در آن حضرت رسم و تاب آفتاب آن جمال بر من زند مرا از خود یاد نیاید،ف از تو چون یاد کنم، اما چون حق تعالی بنده را گزید و مستغرق خود گردانید، هر که دامن او بگیرد و از او حاجت طلبد، بیآنک آن بزرگ نزد حق یاد کند و عرضه دهد حق آن را برارد.