یاد خدا در نهجالبلاغه در جلوههای متنوع و گوناگونی جلوه نموده است. جلوههایی چون توصیف و وصف؛ توحید و یکتایی؛ تسبیح و تحمید؛ دعا، مناجات و نیایش و... .
در کتاب دعا و نیایش در کلام مولی امیرالمومنین (ع) مؤلفان هر چند در ابتدا تمام موارد را در نظر داشتند؛ اما به دلیل عدم فزونی بر حجم کتاب و پرهیز از اطناب، تنها مباحث حمد و ثنا، تسبیح، مناجات و دعا را که از متن نهج البلاغه شریف استقصا گردید در نظر آوردهاند. در نهایت با مراجعه به شروح نهجالبلاغه دریافتهایی از این مفاهیم تحت عنوان رهیافت تنظیم، همراه با اشاراتی که به صورت پراکنده از متن نهجالبلاغه الهام گرفته شد یا از متون دیگر قابل تطبیق بود ارائه شد. بدین ترتیب تلاش بر این بود، دریافتهایی برای زندگی امروز از کلام مولای متقیان در قالبهای مذکور استخراج و ارائه گردد.
خواندن الفاظ دعا، کاری سهل و آسان است که رنج و زحمتی در بر ندارد، ولی متصف شدن به حقایق دعایی که خوانده میشود و توجه تمام به عمق معناها و مضمونهای آن، امر دشواری است که کار هر کسی نیست و سختتر از آن، جامه عمل پوشاندن به مضمونهای آن، امر دشواری است که کار هر کسی نیست و سختتر از آن، جامه عمل پوشاندن به مضمون و مقتضای معانی دعاهاست.
ادعیه وارده از ائمه معصومین( ع) در کنار روایات و احادیث دریایی سرشار از معارف ناب اسلامی است که غواصی و پژوهش در آنها، گوهرهای نابی از توحید و معرفت بهدست میدهد و راه گشای خوبی برای سالکان الی اللّه و ره پویان طریق قرب و رضای پروردگار است.
اسلوبهای متنوعی برای طلب و درخواست از خداوند در بیان امام علی(ع) قابل پیجویی است. رایجترین آنها، استفاده از اسلوب ندا با محوریت واژه «ألَّلهُمَّ» است. نمونه دیگر عبارتهایی با محوریت واژه «سؤال » به معنای درخواست است که میتوان در خطبه 23 ، 63 ، نامه 31 و .. مشاهده کرد.