کتاب حافظ دل ها، خاطرات مردم شیراز از ایام شهادت حاج قاسم سلیمانی است که توسط جمعی از محققان و پژوهشگران دفتر تاریخ شفاهی شیراز گردآوری شده است.
روایت هنری و دراماتیک از انقلاب اسلامی به روایتی دقیق از قهرمان های نهضت انقلاب نیاز دارد. روایت قهرمان های نهضت نه تنها بدون روایت ملت قهرمان شدنی نیست؛ بلکه ظلم به قهرمان و ملت است. قاسم سلیمانی قطعاً ویژگی های قهرمان مدرن را دارد: شجاعت، دلیری، خستگی ناپذیری، ایمان به هدف و ...؛ اما آنچه قهرمان مدرن ندارد و حاجقاسم مستغنی از آن است، ارتباط عمیق و دوسویه با مردم و جامعه است. چه اینکه فرهنگ مدرن بر فرد بناست و فرهنگ انقلابی تکیه به جامعه دارد.
روایت فردی حاج قاسم بدون توجه به درهم تنیدگی اجتماعی اش، ظلم به او و آرمان اوست. ماجرا جایی جالب می شود که روشن فکران غرب زده این را دریافته اند و در تحریف شخصیت انقلاب تا جایی که ممکن است، منکر ارتباطات مردمی و اجتماعی اش می شوند. این ها که ابتدا در برابر روایت انقلاب و قهرمانی هایش سکوت کرده بودند، حالا از روایت این پدیده ها منصرف نیستند؛ بلکه روایتی فردی و محصور در خود به دست می دهند.
برخی داستان ها را نسل ما فقط در خاطرات دهۀ شصت یا قصه های پدرها و مادرها و پدربزرگ ها و مادربزرگ ها شنیده است. باور بعضی از این داستان ها به قدری دشوار است که تصور نمی کنیم هیچ وقت آنها را تجربه کنیم؛ اما نسل امروز، در عصر مدرنیته و منفعت و لذت، رویدادهایی را دید که شبیه قصه ها بود. امتی ترین شخصیت جمهوری اسلامی که در غزه و لبنان، سوریه و عراق، افغانستان و پا کستان و همۀ کشورهایی که بویی از مقاومت برده بودند می جنگید، سحرگاه ۱۳ دی ۱۳۹۸ به دست شقی ترین افراد به شهادت رسید.
شاید ا گر پیش از این می شنیدیم که تشییع پیکر شهید سلیمانی ده ها میلیون نفر را به جوش و خروش می آورد، باورش سخت بود. سخت باور می کردیم اشک های همۀ شهرهای ایران و حتی منطقه برای او سرازیر می شود و سیلی به راه می اندازد. انگار بغض سال ها مظلومیت شکسته شده باشد.