کتاب اینگونه باید بود نوشته محمدصالح طیبنیا و در نشر مهرستان به چاپ رسیده است. خداوند متعال در آیۀ سیزده سورۀ حجرات، تقوا را ملاک برتری انسانها میداند و میفرماید: یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَ أُنْثَی وَ جَعَلْنَاکُمْ شُعُوباً وَ قَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبیرٌ.
همانگونه که در این آیۀ شریفه پیداست، در ادبیات دینی و اخلاقی ما تقوا جایگاه رفیع و ویژهای دارد و ائمۀ اطهار(ع) و بزرگان دین و علمای بسیاری، آن را شرح داده و تفسیر کردهاند. اما یکی از برترین تفاسیری که از ائمۀ اطهار(ع) به جا مانده، خطبۀ 193 نهج البلاغه از زبان امیرالمؤمنین(ع) است. اینگونه باید بود عنوان کتابی است که این خطبه از نهج البلاغه را با زبانی شیوا و قابل فهم شرح داده است.
اصطلاح تقوا با حفظ معنای اصلی، وارد ادبیات و مفاهیم اسامی شده و معنای دینی نگهداری نفس از گناه را پیدا کرده است؛ به طوری که نیرویی درونی معرفی شده که انسان را در برابر طغیان شهوات حفظ میکند و در واقع، نقش مانع نیرومندی را عهدهدار شده که ماشین وجود انسان را در پرتگاهها و تندرویهای خطرناک بازمیدارد. تقوا به حالت کسی تشبیه شده که در حال عبور از سرزمینی پر از خار، سعی میکند دامن خود را بالا کشد و با احتیاط گام بردارد تا مبادا نوک خاری در پایش بنشیند یا دامنش را بگیرد.