کتاب مطلب از این قرار است نوشته مهدی مظفری ساوجی است که توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. در این اثر مظفری ساوجی گفت وگوهایی را با شاعرانی شاخص انقلاب چون علی معلم دامغانی، علی موسوی گرمارودی، طاهره صفارزاده، عبدالجبارکاکایی، محمدرضا عبدالملکیان، علیرضا قزوه، ناصر فیض، محمد رمضانی فرخانی انجام داده است.
همچنین فصل پایانی کتاب مطلب از این قرار است اختصاص به میزگردی درباره شعر دارد که با حضور محمد کاظم کاظمی، سید ابوطالب مظفری و علی رضا قزوه انجام شده است. مظفری ساوجی در مقدمه این اثر اینگونه نوشته است: « ...این کتاب شامل گفت وگوهایی است که من در فاصله سال های دهه هشتاد با صاحب نظران عرصة شعر و ادب انقلاب و جنگ انجام داده ام. خوب که آن ها را از نظر گذراندم، دیدم بد نیست در کنار دیگر کتاب هایی که از این جنس (مصاحبه) از من منتشر شده است، به چاپ رسانم.
البته در این گفت وگوها فقط به شعر و ادبیات انقلاب و جنگ پرداخته نشده، و مباحث و مسائل دیگری هم در میان است. بی شک جای آدم ها و بحث های بسیاری خالی است. در واقع این کتاب یک تکه از پازلی است که باید دیگران و از ما بهتران تکه های دیگر آن را گرد آورند تا کامل شود».
می خواستم
شعری برای جنگ بگویم
دیدم نمی شود
دیگر قلم زبان دلم نیست
گفتم :
باید زمین گذاشت قلم ها را
دیگر سلاح سرد سخن کارساز نیست
باید سلاح تیزتری برداشت
باید برای جنگ
از لوله تفنگ بخوانم
ـ با واژه فشنگ ـ
می خواستم
شعری برای جنگ بگویم
شعری برای شهر خودم ـ دزفول ـ
دیدم که لفظ ناخوش موشک را
باید به کار برد
اما
موشک
زیبایی کلام مرا می کاست
گفتم که بیت ناقص شعرم
از خانه های شهر که بهتر نیست
بگذار شعر من هم
چون خانه های خاکی مردم
خرد و خراب باشد و خون آلود...
قیصر امین پور
این شعر با آنکه در زمان واقعه سروده شده است، از نمونه های درخشان و ماندگار شعر جنگ به حساب می آید. به جز سطرهایی از آن، که شاید به اقتضای روز و روزگار سروده شدنش رنگ و بوی شعار گرفته است، هیچ عیب دیگری نمی توان از آن گرفت.
نمی دانم در تعریف و تبصره یا در کدام یک از نوشته های نیما خواندم، که شعرهایی که درباره انقلاب یا جنگ سروده می شوند، مثل خمیر فطیر، قوام نیافته و خام اند. به اصطلاح در دل شاعر نمانده و با او خمیره کار را آماده نساخته اند.