کتاب نقش باور داشت آموزه مهدویت، می کوشد با رویکردی توصیفی تحلیلی و با هدف نهادینه سازی رویکرد کیفی به آموزه نجات گرایانه مهدویت، نقش آن را درفرهنگ و تمدن مسلمانان بازکاود. همچنین در صدد است این فرضیه را محک بزند که ظرفیتها و قابلیت های فرهنگی و تمدنی آموزه مهدویت، نقشی بنیادین در احیا و تجدید تمدن اسلامی دارد.
کتاب نقش باور داشت آموزه مهدویت، برحسب دست آورد یا نتیجه تحقیق، از نوع توسعهای کاربردی و به لحاظ نوع داده ها، تحقیقی کیفی است. از دیدگاه نویسنده، ظرفیت بی بدیل رویکرد تمدنی در سنجش کارآمدی نظام های اندیشه ای، خیزش تمدنی مسلمانان دوران معاصر و ضرورت همپایی یک مسلمان با شرایط زیست محیطی امت اسلامی، از مهم ترین ضرورت های اتخاذ رویکرد تمدنی به آموزه های اسامی است.
این نگاه، مستلزم رویکردی بومی است که اقتضای آن، به رسمیت شناختن وحی به عنوان منبع اصلی معرفت و هدایت کننده سایر منابع معرفتی و جدا شدن از روش شناسی سکولار است. جایگاه شناسی تمدن در نظام معنایی اسلام، آغازگاهی است که این جستار برای ارائه تصویری روشن از بحث بر می گزیند.