موانع و مشکلات زندگی که ما را از به کارگیری این احساسهای مثبت باز میدارد به نام فرایند منفی شناخته شده که ما بیتقصیر به عنوان «ضرورت» یا «تنها راه زندگی» پذیرفتهایم. هنگامی که ما این احساسهای مثبت ذاتی را کشف و موانع را از پیش پا برداریم، رویکرد آن بسیار پر معنی و تجربهای زیبا و دوست داشتنی از زندگی است. این احساس مثبت و سازنده، احساسهای مهیج و زودگذری نیست که با تغییر شرایط محیط میآید و میرود، بلکه احساسی است که به عمق زندگی نفوذ کرده و بخشی از آن میشود.
یافتن این کیفیت از مغز به ما اجازه میدهد دلشاد و آسانگیر باشیم، خواه شرایط محیط گواه چشمانداز مثبت بودن باشد یا نباشد. در این حالت دلپسند، زندگی کمتر پیچیده به نظر میرسد و مشکلات ما کاهش مییابد. به دلیل اینکه، هنگامی که احساس بهتر داشته باشیم، دستیابی بیشتر به خرد و عقل سلیم داریم و گرایش کمتر به حالات نکوهشی، تدافعی و واکنشی خواهیم داشت. بهتر تصمیم میگیریم و ارتباط مؤثرتری با اطرافیان برقرار میکنیم.
از آنجا که دین مبین اسلام، در بر گیرنده تمام شئونات زندگی بشر است، در تمام ابعاد فردی و اجتماعی، احکام و دستوراتی برای متدینان به این آیین مقدس دارد. همانطور که به مسلمان امر شده است اوقات خود را به عبادت و کاروتلاش در مسیر زندگی الهی بگذارند، ائمه اطهار(ع) فرمودهاند که باید وقتی را برای تفریح و پرداختن به آنچه سبب فراخی روح و روان میشود نیز اختصاص داد.