کتاب کار من بود اولین کتاب از مجموعه کتاب روزگار ایران است که به روایت چگونگی ختم شدن مشروطه‌خواهی در ایران به کودتا می‌پردازد. کار من بود نوشته محمد رحمانی است.

معرفی کتاب کار من بود
خلاصه کتاب کار من بود
برشی از متن کتاب
دانلود کتاب کار من بود

معرفی کتاب کار من بود

کتاب کار من بود، با سرنوشتی عجیب به دست شما رسیده است. نخستین بار، در پایان نگارش آن، منزل نگارنده آتش گرفت و هر آنچه آمادۀ تحویل کرده بودم، سوخت! عزم خود را جزم کردم تا بار دیگری کار را به سرانجام برسانم، ولی این بار نیز بعد از چند ماهی کار و تلاش، سارقی به وسایل ذخیرۀ اطلاعاتم شبیخون زد و بلای جان این کتاب شد! بی شک اگر دل گرمی های حجت الاسلام همتی و یاری جناب آقای احمدرضا کریمی نبود، انگیزه ای برای نگارش این کتاب، آن هم برای سومین بار، وجود نداشت.

به هر حال، آن قدر نگارش این اثر که اولین جلد از مجموعۀ بررسی تاریخ پهلوی به حساب می آید، به تأخیر افتاد تا در روز دوشنبه، ۳اردیبهشت ۱۳۹۷، رضاشاه سر از خاک بیرون کشید و چالشی تاریخی سیاسی را رقم زد. در این میان، بودند و هستند افرادی که با گرایش های سیاسی (بخوانید سیاست زده) خود دست به قرائت (بخوانید مصادره) تاریخ معاصر ایران می زنند و نتیجتاً مجموعه ای از تضادها، تناقض‌ها، قضاوت‌ها و حتی دروغ های فاحش را در چنین فضایی خلق می کنند. متأسفانه باید اعتراف کنیم که سایۀ عوام زدگی نیز در بازخوانی و نقد تاریخ، گاه چنان سنگین می شود که هرگونه تحقیق و پژوهشی خارج از این مدار را به مثابۀ بدعت و خطا معرفی و طبقه بندی می کند!

خلاصه کتاب کار من بود

طرح اصلی مجموعه روزگار ایران، روایت تاریخ پهلوی تا پیروزی انقلاب اسلامی با تکیه بر روایت شفاهی رجال سیاسی و نظامی این دوران می باشد. تاریخ شفاهی در مقایسه با گونه‌ های دیگر روایت تاریخ، ویژگی‌ های ممتازی دارد که دقیقا در این انتخاب مدنظر بوده است. پرداختن به جزئیات اتفاقات، روایت انسانی تاریخ با اشاره به انگیزه‌ ها و احساسات بازیگران، برخورداری از زبانی صمیمی و ساده در روایت، حفظ بازتاب شخصیت بازیگران در روایت‌ ها و… بخشی از این ویژگی‌ هاست.
جلد اول این مجموعه با عنوان «کار من بود؛ چگونه مشروطه به کودتا ختم شد» به بازه زمانی مشروطه تا کودتای 1299 می پردازد.
فصل اول: فراز و فرود قجری
فصل دوم: قرارداد 1919
فصل سوم: کودتای 1299
فصل چهارم: دولت صد روزه

برشی از متن کتاب

پس از ناصرالدین شاه، پسرش مظفرالدین میرزا که به هنگام فوت پدر مردی سالمند و علیل بود، از سال ۱۲۷۵ تا ۱۲۸۵ش بر تخت سلطنت تکیه زد. شاه جدید از همان ابتدا تلاش خود را برای تحقق آرزوی قلبی اش، یعنی مسافرت به اروپا آغاز کرد و کمبود نقدینگی خود را هم با وام های متعدد خارجی جبران می کرد.

ابتدا از روسیه وامی معادل ۴/ ۲ میلیون لیرۀ انگلیسی و با پنج درصد بهره و تضمین بازپرداخت از طریق عواید گمرکیِ بنادر عمدۀ کشور گرفته شد و سپس وام های دیگری برای تأمین هزینۀ سفر بعدی فرنگ از پی آمد. در این میان، برای پرداخت غرامت به شرکت تنباکوی رژی که قرارداد آن را ناصرالدین شاه لغو کرده بود، کشور مجبور شد وامی دیگر بگیرد. میزان وام های خارجی ایران، بیست سال بعد، به معادل ۸/ ۶ میلیون لیرۀ انگلیسی رسید که ۶/ ۲ میلیون لیرۀ آن بدهی به انگلستان بود.