آنچه آمیزهای از دوست داشتن و دوست نداشتن است، برنامهای کامل از زندگی است که به بیان حضرت صادق علیهالسلام، با عنوان دین تجلی پیدا مینماید. رابطهای که رب و هستی آفرین تعریف میفرماید، محبت و معرفت است و آنچه انسان میطلبد، باید محبت و معرفت باشد. اگر چنین شود، میشود: عشق عبد و معبود! اینگونه است که غایت اندیشههای پربار و روشن هر انسان آرمانخواه، معبود است و چیزی جز رضایت او، آرامشبخش قلب مالامال از محبت او نیست. این رابطه عشقی است که ترنم آن با بیان «یا عبادی» آغاز و با «لبیک اللهم لبیک» به اوج طراوت میرسد. در چنین مجالی است که دست نوازشگر آن بیهمتا لبخند رضایت را به انسان هدیه مینماید و او را «شهید» مینامد و میفرماید:
﴿یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ٭ ارْجِعِی إِلَی رَبّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ٭
فَادْخُلِی فِی عِبَادی ٭ وَادْخُلِی جَنَّتِی﴾
کتاب فراترازعشق، کاری از مرضیه جعفری و به کوشش کنگره شهدای دانشجوی استان اصفهان؛ به شهیدانههایی از شهدای دانشجو میپردازد. هنگامیکه به نام دانشجوی شهید می رسیم، این یقین در ما پدید میآید که پذیرش شهادت و اقدام به جهادی که بدان منتهی شده، از سر خودآگاهی و با اراده روشنبینانه بوده است و این ارزش عمل را مضاعف میکند و بدین دلیل است که دانشجویان شهید که در شمار سرآمدان ایمان و ایثار آگاهانه بودهاند، ستارگان همیشه درخشانی هستند که هر جویای حقیقت، میتواند راه خویش را با آنان بیابد.
شہید عبدالحسین حاج صادقیان
اگر چه بسیاری فکر میکنند انقلاب اسلامی و جنگ برای ما باعث خسران و زیانها و شهادتها و خرابیها شد؛ اما نعمتی و عزتی که در سایه آن به دست آوردیم (مثال زدنی است) و امیدواریم با هوشیاری امام و مردم و حرکت صحیح مسئولان و برنامهریزیهای صحیح، این انقلاب را به پیش بریم اگر چه مبارزه با دشمنان داخلی و خارجی و منافقون و نادانان به صورمختلف مشکل است و شناختن راه بسی مشکلتر.
پدر و مادر و همسر و فرزند و ای همه عزیزان اگر إنشاءالله مرگ من شهادت در راه خدا شد، خوشحال باشید و بدانید که مرگ همه ما میرسد، پس چه بهتر که این مرگ در راه خدا باشد. راه رفتنی را باید رفت.. .