کتاب سیمای خانواده در رمان فارسی دهه شصت pdf
معرفی کتاب سیمای خانواده در رمان فارسی دهه شصت
در کتاب سیمای خانواده در رمان فارسی دهه شصت، ساختار و مناسبات درون نهاد خانواده، در ادبیات داستانی واقع گرای دهه شصت (1369 - 1360) بررسی شده است که بخش اول آن از طرح سه ساله «سیمای خانواده در رمان اجتماعی سه دهه پس از انقلاب اسلامی» است که در پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی انجام شده است. این کتاب با پیشگفتاری از نگارنده کتاب، با یک مقدمه و در سه فصل نگاشته شده است.
نویسنده کتاب در پیشگفتار به ذکر ادبیات داستانی به معنای جدید پرداخته و اشاره کرده است که همزمان با انقلاب مشروطه و تحولات سیاسی - اجتماعی دغدغه پرداختن به مسائل اجتماعی شکل گرفته است به گونه ای که رمان اجتماعی و واقع گرا از قدیم ترین و شایع ترین انواع رمان در ایران بوده است. این نوع رمان با تصویرسازی خلاقانه مناسبات و روابط انسانی و اجتماعی بویژه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، عرصه کشف هویت و بازخوانی مسائل فرهنگی و اجتماعی قرار گرفته است. کتاب سیمای خانواده در رمان فارسی دهه شصت از سه فصل با عنوان های «جایگاه خانواده در ادبیات کلاسیک فارسی»، «خانواده در رمان فارسی پیش از انقلاب»، «مناسبات خانوادگی در رمان های اجتماعی دهه شصت» تشکیل شده است.
گزیده کتاب سیمای خانواده در رمان فارسی دهه شصت
رمان اجتماعی، یکی از انواع مورد توجه و مطرح رمان نویسی در تاریخ رمان فارسی است و به رمانی اطلاق می شود که توجه اصلی نویسنده در آن، معطوف به مسائل اجتماعی و تأثیر آن بر شخصیت های داستان باشد. در این نوع رمان، نویسنده سعی دارد به بیان دردها و کاستی های اجتماعی بپردازد و اثر گذاری اوضاع اجتماعی اقتصادی را بر شخصیت ها و رویدادهای داستان به تصویر کشد. رمان اجتماعی پس از رمان تاریخی، از سال 1300 شمسی در ایران، مورد توجه قرار گرفت و در سال های 1300 تا 1320 با توجه خاص به وضعیت طبقات ضعیف و متوسط اجتماع (از جمله زنان و کارمندان)، با دیدگاهی
انتقادی به توصیف و واکاوی مسائل اجتماعی پرداخت. نمونه های اولی ه این نوع رمان، گرچه از نظر هنری در حد بالایی نیست، از نظر توصیف روابط و مناسبات اجتماعی دو رة خود، از دیدگاه جامعه شناسی ادبیات، ارزشمند و بیانگر تحولی تازه است . پس از سال 1320 ، رمان اجتماعی ارتباط عمیق تر و هنری تری با اجتماع برقرار کرد. آثار بزرگ علوی، صادق چوبک، علی محمد افغانی، جلال آل احمد و محمود دولت آبادی نمونه ای از رمان های اجتماعی دهة بیست تا پنجاه شمسی است.
