کتاب مادر پروازی

معرفی کتاب مادر پروازی

کتاب «مادر پروازی»، اثری است از محمدعلی جعفری و روایتگر خاطرات مادرانه چندین بانوی ایرانی از تلخی‌ها و شیرینی‌های به دنیا آمدن فرزندانشان، این کتاب در انتشارات شهید کاظمی به چاپ رسیده است.

کتاب «مادر پروازی» چهارده خرده‌روایت از مادرانی است که روایت‌گر تجربه‌های متفاوت شده‌اند. با همه مسائلی که ما در طول روز با آن مواجهیم، آن‌ها هم دست و پنجه نرم می‌کنند؛ اما نقش مادرانه خود را هرگز از یاد نمی‌برند. حکایت‌هایی نُقلی و معطرِ مادرانه که وقتی خوانده می‌شود، احساس می‌کنیم ما هم در قالبی دیگر با آن‌ها روبرو بودیم. در بالا و پایین شدن جاده زندگی، مهر مادری سوخت اصلی این مسیر زیبا، شیرین و گاهی تلخ است. جاده‌ای که گاهی انتظار یک حادثه عجیب و پیچیده را در آن نداشتند؛ ولی چرخ روزگار طور دیگری چرخید و آن‌ها مجبور شدند با تمام توانشان در این راه باقی بمانند. خرده روایت‌هایی مادرانه که اگر با چشم و گوش خودمان ندیده و نشنیده بودیم، مثل خیلی‌ها وجودشان را از بیخ انکار می‌کردیم.
مادران این کتاب یک‌ حرف مشترک دارند و آن اینکه، شرایط زندگی هر طور که باشد، فرزندپروری یکی از ارکان اصلی زندگی است. یک مادر خودش دکتر زنان زایمان است، یک مادر در یکی از دانشگاه‌های توکیو درس می‌خواند و دیگری درگیر سندرم‌داون فرزندش است و... این مشکلات، صفحه جدیدی از زندگی برای مادران است. درواقع بچه‌ها با تمام مشکلات ریز و درشتشان، جواز ورود آن‌ها به بهشت هستند. چه مرد باشید و چه زن، با خواندن کتاب «مادر پروازی» تجربه‌های جدیدی را پشت‌سر خواهید گذاشت. تجربه‌هایی از جنس پدران و مادران.

گزیده کتاب مادر پروازی

چطور پنج تا بچه را توجیه کنم در خانه بقیه مثل خانه خودمان آزادی نیست؟ موقع غذا باید همان‌طور که از سروکول‌مان بالا می‌روند، بدون وقفه قاشق‌ها را در دهان‌شان فرود بیاوریم تا سفره یک ساعت معطل ما نماند. شب‌ها وقت خواب قطعاً پروژه عظیمی خواهیم داشت. شبیه آقای مجری با عروسک‌های کلاه قرمزی. بعد از این‌که به زبان خوش و ناخوش، همه را فرستادیم دست‌شویی و مسواک زدند، پلن رختخواب باز می‌شود. باید یک‌جوری برنامه‌ریزی شود تا به هر کس بالش و تشک دلخواه با زاویه دید مطلوب خودش برسد....

روی تخت کم‌عرض بیمارستان غلت می‌زنم. فکر می‌کنم باید خودم را از همه جهات ارتقاء دهم. کار هر کسی نیست هم‌زمان با پنج ساز مختلف رقصیدن. دلم برای بچه‌ها تنگ می‌شود. بغض کوچکی گوشه گلویم جا خوش می‌کند. خیال می‌کنم هیچ‌وقت خدا را این‌قدر دوست نداشته‌ام.