کتاب هنر؛ دیالوگ با فرشته یا شیطان؟ سه گفتار از استاد رحیم پور ازغدی نظریه پرداز اسلامی است که در مجامع هنری و ادبی ایراد کرده است. «هنر؛ دیالوگ با فرشته یا شیطان؟»، «هنر؛ عهد با زیبایی و حقیقت» و «ما و خاستگاه مکتب های ادبی و هنری» عناوین گفتارهای این کتاب است.
با توجه به رویکرد انتقادی و کلان رحیم پور ازغدی و کمبود کتب نظری درباره فلسفه زیبایی و فلسفه هنر اسلامی، این کتاب برای همه فعالان فرهنگی و هنری مناسب و قابل استفاده است.
یک رکود طولانی و تعطیل در نوآوری در هنر ایران و به یک معنا در تمدّن فروپاشیده اخیر مسلمین به قدر کافی می تواند ما را به خود آورد که چه کنیم تا دوباره نهضت «خلاقیت» و تولید اندیشه در ساحت ادب و هنر، آغاز شود و از این وضع خجالت آور که ما را در حوزه هنر، تقریباً به طور کامل، تبدیل به مصرف کننده، واردکننده و ترجمه کننده کرده، خارج شویم و در عرصه نوآوری و خلاقیت، به عنوان تولیدکننده جهانی درجه اول شناخته شویم و ضمن مصرف تولیدات دیگران، به خود نیز احترام گذاریم. به اندیشه خود، قابلیت ها و استعدادهای برادران و خواهران مان، به غنای عظیم فروخفته در زیر غبار فراموشی، و به فرهنگ و ادب و فلسفه و اندیشه و هنر این سرزمین، احترام بگذاریم؛ «خود»، به صفت «مسلمان» بودن و «ایرانی» بودن...
بد است که دنیا ما را به عنوان جنبش جهانی جدیدی نه فقط سیاسی و ایدئولوژیک، به رسمیت شناخته و در همان امتداد، آماده پذیرش یک جنبش جدید ادبی و هنری نیز باشد و ما خود چنین انتظاری از خود نداشته باشیم. در دهه شصت، یک موج ادبیات مقاومت و هنر «انقلاب» را تجربه کردیم که کم سابقه و گاه بی سابقه بود. بی شک در منطقه، سابقه نداشت و اگر در سطح جهان منتشر می شد، انگشت نما می بود، امّا ما جرأت نکردیم آن را تئوریزه و به عنوان مکتب جدید ادبی و هنری در استانداردهای جهانی عرضه کنیم و هنوز هم به خود اجازه نداده ایم که آن را دستِ کم در دانشکده های هنر به متن درسی تبدیل کنیم. جالب است که غربیان، هنر و ادبیات انقلاب را دورادور زیر نظر داشته و ارزیابی دائمی دارند تا بدانند نهضت جدیدی که در دنیای اسلام پدید آمده، چه نقطه عزیمتی داشته و چه چیز را تهدید می کند؟ و در پی چه مطالباتی است؟