اﻧﺴﺎن ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﮐﻪ ﻻزﻣﻪ آن اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳﺖ ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﺑﻮده و ﺑﺮ اﯾﻦ اﺳﺎس ﺳﯿﻤﺎی ﻃﺒﯿﻌﺖ ﺑﻪ وﯾﮋه زﻣﯿﻦ را ﺑﺎ اﯾﺠﺎد ﺳﮑﻮﻧﺖﮔﺎه، ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺣﻤﻞ و ﻧﻘﻞ، ﻧﺎﺑﻮدی ﺟﻨﮕﻞﻫﺎ و ﻣﺮاﺗﻊ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﮐﺸﺎورزی و ﺻﻨﻌﺘﯽ، ﺑﻬﺮهﺑﺮداری از ﻣﻌﺎدن، ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﺴﯿﺮ رودﺧﺎﻧﻪﻫﺎ و اﺣﺪاث ﺳﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮ داده اﺳﺖ. از ﻃﺮﻓﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﺟﻤﻌﯿﺖ، ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻓﻨاوری و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﺴﺘﺮش ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺼﺮف و ﺑﻪ دﻧﺒﺎل آن ﻧﯿﺎز ﺑﺸﺮ ﻣﯿﻞ او را ﺑﻪ درﮔﯿﺮی، ﻧﺰاع و اﺳﺘﻔﺎده ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﻣﻨﺎﺑﻊ طبیعی و اﻧﺮژی و در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻣﺤﯿﻂ زﯾﺴﺖ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﻮده اﺳﺖ. ﮔﺮم ﺷﺪن ﮐﺮه زﻣﯿﻦ، ﮐﺎﻫﺶ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪ اوزون، رﯾﺰش ﻧﺰوﻻت اﺳﯿﺪی، آﻟﻮدﮔﯽ ﻫﻮا، آلودگی ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ آب و ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ، ﻧﺎﺑﻮدی و ﮐﺎﻫﺶ ﺗﻨﻮع زﯾﺴﺘﯽ، ﺣﻮادث ﻫﺴﺘﻪای، اﻧﻔﺠﺎر، ﺳﻮاﻧﺢ و ﺣﻮادث ﻫﻮاﯾﯽ، رﯾﻠﯽ و ﺟﺎده ای، ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎی واﮔﯿﺮدار و ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺗﻐﯿﯿﺮات آب و ﻫﻮا، ﻧﻤﻮﻧﻪﻫﺎﯾﯽ از اﯾﻦ ﺑﻼﯾﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﻋﺪم آﮔﺎﻫﯽ و زﯾﺎده ﺧﻮاﻫﯽ ﺑﺸﺮ، اﺑﻌﺎد ﺣﻮادث ﮔﺴﺘﺮده ﺷﺪه ﮐﻪ ﻋﻠﯽرﻏﻢ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﺑﻪ ﻓﻨﺎوری ﭘﯿﺸﺮﻓﺘﻪ و ﺣﺠﻢ زﯾﺎد اﻃﻼﻋﺎت، ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺸﮑﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ.