کتاب پیشگیری از جرایم سایبری علیه امنیت ملی در ایران
معرفی کتاب پیشگیری از جرایم سایبری علیه امنیت ملی در ایران
کتاب پیشگیری از جرایم سایبری علیه امنیت ملی در ایران نوشته ی محمد شکری، به بررسی روش های پیشگیرانه علیه جرایم اینترنتی در جمهوری اسلامی ایران می پردازد. امنیت ملی حالتی است که یک کشور با تهدید داخلی و خارجی روبه رو نباشد.
در گذشته امنیت ملی ناظر به نبود تهدید علیه مرزهای کشور و تمامیت سرزمینی تلقی می شد، ولی امروزه با وجود اینترنت و فضای سایبر امنیت ملی مفهومی گسترده تر پیدا کرده است.
میزان زیادی از اطلاعات مورد نیاز جامعه امروزی از طریق رایانه ها و شبکه های مرتبط به آن تولید، ذخیره، ارسال و گسترش می یابد. فضای سایبر و اینترنت جدا از مرزهای جغرافیایی عمل می کند و محدود نمی شود به اصول خطوطی که دولتمردان در طراحی نقشه های سیاسی رسم می کنند.
در کسری از ثانیه حملاتی در کل جهان شکل می گیرد. این فضای بی پاسبان و رها که هر لحظه بر گسترۀ آن افزوده می شود، فرصت بسیار مناسبی را برای ارتکاب و اختفای جرایم سایبری به مرتکب اعطا می کند و در این فضا هیچ گونه چهارچوب اخلاقی، ارزشی یا هنجار مشخصی برای مبارزه و درگیری وجود ندارد.
در اواخر سده 20 و در عصر فرا صنعتی، جهان شاهد ظهور پدیده ای شگرف در اثر پیشرفت های علمی و فن آوری های جدید بود. ابداعی که دنیای اقتصاد، سیاست و فرهنگ را مجذوب خود ساخت. این دنیای جدید فضای مجازی یا سایبر نامیده شد. انسان ها بعد از ظهور این پدیده بسیاری از روابط خود را به این فضا وارد کردند.
بخشی از فعالیت های روزمره انسان ها مانند تبلیغات وسیع، فعالیت های اقتصادی، تجارت و داد و ستد، بانکداری، الکترونیک، اشاعه فرهنگ، آموزش و اطلاع رسانی همگانی به این دنیای جدید کشانده شده اند. ظهور وقایعی در دنیای مجازی به خصوص ارتکاب جرایم سایبری و آثار منفی و مخرب فرهنگی آن، دخالت علم حقوق را ضرورت بخشیده است.
هیچ معلولی شناخته و درمان نمی گردد مگر اینکه علل ایجاد کننده ی آن شناسایی و خنثی شود، بنابراین باید علل ارتکاب این طیف از جرایم کشف شود؛ این کتاب به کشف آن ها پرداخته است.
گزیده کتاب پیشگیری از جرایم سایبری علیه امنیت ملی در ایران
عوامل بی شماری از جمله: وسوسه، دسترسی آسان و عدم لزوم مهارت های تکنیکی خاص برای موفقیت در این جرم، از دلایل ارتکاب به این جرم می باشد. کلاهبرداری کارت های اعتباری به این علت وسوسه انگیز است که خدشه زنندگان در زمان کوتاهی تنها با یک تلفن، کامپیوتر و مودم وصل شدن به شبکه بدون نیاز به مهارت خاصی از کارت های اعتباری سوء استفاده می کنند.
این خدمات پرداخت اینترنتی شباهت زیادی به سیستم مبادله پول موسوم به حواله دارند که توسط تروریست های خاورمیانه مورد استفاده قرار گرفته اند. مشتری پول را به خدمات حواله ای مستقل در یک منطقه می دهد.
این مرکز خدماتی به مرکز مشابه مستقر در کشور یا شهر دیگر تلفن می زند و پول به دست گیرنده موردنظر می رسد. برخی کارشناسان تروریسم معتقدند که گروه های تروریستی به طور فزاینده ای از این خدمات پرداخت اینترنتی برای مبادله کمک های مالی بدون شناسایی دولت استفاده خواهند کرد.
سایر روش های پولشویی عبارت اند از: استفاده از کیف «پول های الکترونیک» مانند «کارت های هوشمند» که پول را در تراشه های حافظه ذخیره و انتقال می دهند. افراد خودی مانند متخصصین مالی کشور، حسابداران یا کارمندان بانک در مناطق دوردست یا مراکز مالی عمده نیز ممکن است به تبهکاران سایبری و در گریز از بررسی های کارشناسان بانکی و محققان بین المللی به شکل عمدی یا گاهی اوقات ناخواسته کمک کنند.
