طب سوزنی از پنج هزارسال قبل در چین سابقه درمانی دارد که کتابی در حدود، پانصد سال قبل از میلاد جمع آوری و نوشته شده است. اسم این کتاب (هوانگ دی نی جینگ) به معنی کتاب طب پادشاه زرد است. که این کتاب از پایه طب سنتی و سوزنی چین بوده که هنوز بعد از 2500 سال در دانشگاهای این کشور تدریس می شود و اسم طب سوزنی نیز از همین کتاب (نی جینگ) سرچشمه گرفته است که به اسم جن جیو می باشد که معنی این دو کلمه جن به معنی سوزن و جیو به معنی حرارت دادن طولانی می باشد. که معلوم می شود طب سوزنی در بیشتر مواقع با حرارت دادن همراه است، که امروزه از موکسای استفاده می شود. در آرامگاه های دوران سلسله Han سوزن هایی به دست آمده است که از طلا و آهن ساخته شده بودند و در زمانی که هنوز فلز کشف نشده بود از سنگ نوک تیز، استخوان حیوانات، چوب یا ساقه درختانی از قبیل بامبو و خیزران و بعد از این دوران بود که سوزن های آهنی، نقره ای و طلایی به وجود آمد و در سال های اخیر از سوزن های ضدزنگ استیل استفاده می شود.