کتاب شناسایی شدیدترین جنایات بینالمللی و نحوه رسیدگی به آن نوشته سعید کریمی و دیگران میباشد و انتشارات کلید پژوه آن را به چاپ رسانده است. موضوع جنگ و تجاوز و ایجاد نهادی برای مقابله با آن همیشه از اهداف بشریت بوده است.دیوانهای کیفری توکیو، نورمبرگ، دیوان کیفری بینالمللی ویژه یوگسلاوی و دیوان کیفری بینالمللی ویژه رواندا هر کدام بر اساس شرایط زمانی خود یا محصول فضای سیاسی ناشی از پیروزی یک طرف جنگ در برابر طرف دیگر و یا نتیجه جنایات بینالمللی صورت پذیرفته در بخشی از قارههای اروپا و آفریقا و واکنش سریع قاطع شورای امنیت جهت پایان دادن به این جنایات و تنبیه مرتکبان این جنایات بودند.
هرچند تاسیس و فعالیت این دیوانها در شکستن تابوی معصومیت مقامات سیاسی در برابر مسئولیت کیفری اقدامات خود و تا حدودی اجرای عدالت کیفری در جامعه جهانی به تنهایی دستاوردی بزرگ در نظام بینالمللی و حقوقی بینالمللی کیفری محسوب میگردید، ولی تا سال 552 :میلادی و تاسیس دیوان بینالمللی کیفری، جامعه جهانی هنوز از برخورداری از یک مرجع فرا حاکمیتی کیفری که به صورت دائمی (و نه موردی و موقت) در عرصه بینالمللی فعالیت نماید، محروم بود. از این رو، تأسیس یک دیوان کیفری بینالمللی دائمی و با صلاحیت عام و رسیدگی به جرایم بینالمللی، یکی از دستاوردهای عمده در حقوق بینالمللی کیفری محسوب میگردد.
دادگاههای بعد از جنگ جهانی دوم
موضوع چگونگی اداره کردن جنایات جنگی آلمان، که مسئله اصلی آن رهبری حزب نازی است، یکی از بحث برانگیزترین و پرتنشترین موضوعاتی بود که متفقین در پایان جنگ جهانی دوم با آن مواجه بودند.
اساسا متفقین سه راه ممکن را برای توافق با آلمان شکست خورده در جنگ در نظر داشتند که شامل حکم اعدام فوری، سیاستهای مربوط به عفو عمومی و تعقیب کیفری بود. با این حال اختلافات شدید میان متفقین، انتخاب از میان گزینههای موجود را سخت میکرد.