کتاب آسیبشناسی انقلاب اسلامی نوشته محمدرحیم عیوضی میباشد و انتشارات سازمان انتشارات پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی این کتاب را به چاپ رسانده است.
نویسنده در این پژوهش کوشیده تا با نگاهی بر مسالهی آسیبشناسی انقلاب اسلامی در دورههای مختلف، راهکارهایی برای حل این آسیبها عرضه نماید. بر این اساس ابتدا کلیاتی در خصوص آسیبشناسی بازگو شده که از آن جمله است: "ضرورت و جایگاه آسیبشناسی انقلاب اسلامی در مطالعات انقلاب اسلامی"، "آسیبشناسی در پرتو پدیدهی انقلاب نظام"، "بررسی مفاهیم جامعهشناختی موثر در مطالعات آسیبشناسی" و "وجوه مشترک انقلابها، مقدمهای بر آسیبشناسی"، "در بخش دوم نیز آسیبهای فراروی انقلاب اسلامی معرفی و تشریح شده است که برخی از آنها عبارتاند از: آسیبهای ناشی از تحولات جنگ تحمیلی، تعارض جمهوری اسلامی با دنیای سکولاریسم و آسیبهای پیش روی آن، و آسیبشناسی علوم انسانی در انقلاب اسلامی.
در بخشی از کتاب، تصریح گردیده است: "وضعیتهای بعد از انقلاب که بسترهای مناسب برای بروز آسیبها گردیدند عبارتاند از: ضعف و وابستگی نظام اقتصادی که در اثر جنگ و تحریم اقتصادی، مدیریت کشور را با مشکل روبهرو میساخت؛ بیثباتی سیاسی که مانع از بازماندن فضای سیاسی کشور و آزادی بیان و تضارب آرا و افکار گردید؛ بیپیشینگی و حداقل کمسابقه بودن تغییرات بنیادی رومی و فرهنگی که در حول و حوش انقلاب، اتفاق افتاد که نتیجهی آن دشواری و سخت شدن تقاضای پایداری و ماندگاری این روحیات برای مدتهای طولانی در جامعه بود. علاوه بر اینها متغیرهای میانجی شامل محدودیت زمانی برای دستیابی به اهداف، کمبود نیروی انقلابی متخصص و ضعف عملکرد ارگانهای حکومتی به علل کمتجربگی و یا خرابکاری منافقان میشوند.
میدانیم که تغییرات فرهنگی در جوامع به صورت تدریجی و بطئی صورت می پذیرد. سایر شقوق زندگی اجتماعی نظیر سیاست و اقتصاد نیز علی رغم تغییرات سریع ظاهریشان نمیتوانند چندان هم بی اثر و منفک از تغییرات فرهنگی متحول شوند در نتیجه ما با عامل (یا عواملی) به نام مسأله (یا مسایل) اجتماعی مواجهیم در واقع مسایل اجتماعی هستند که حلقه های اتصال گذشته حال و آینده یک حیات اجتماعی محسوب میشوند.
به جهت چند وجهی بودن مسایل اجتماعی طرح هر یک از آنها، طرح و ترسیم یکی از وجوه جامعه است.