کتاب تاسیان نوشته سرکار خانم مطهره فرخی منتشر شده در نشر متخصصان است. میشود از چیزهای خوب سخن بگوییم؟ از عاشق شدن آدمها، از کنار هم بودن، به هم رسیدن.
چرا هرچه در عشق بیشتر میرویم، بیشتر نرسیدن برایمان معنی میشود؟ چرا بیشتر اشک میریزیم؟ بیشتر دلتنگ میشویم. تو میدانی عشق چیست؟ یا اولین بار چه کسی گفت، این احساس وجود دارد؟ چه کسی نامش را به دلتنگی و دوری گره زد؟ مگر میشود هرچه بیشتر مشتاق باشی، دورتر ببینیاش؟ شاید ما مسیر را عقبگرد میکنیم.
مگر همیشه باید به آن روی سکه نگاه کرد؟ کمی سکه را برگردانیم، به امید و عشق وصلت ببخشیم یا به لبخند و عشق یا حتی رسیدن و عشق را باهم بخوانیم. مگر به کجای جهان اشکال وارد میشود؟ کلمات میگویند، ما میخوانیم، جار نمیزنیم، فریاد نمیزنیم، فقط به قلبمان اینطور دیکته میکنیم.
این همه سال عشق را با دوری و دلتنگی به خاطر نشاندیم. نشانیدیم و در آخر بیقراری دریافتیم. یکبار رسیدن را مصدر کنیم، دیدار و نزدیکی بیاوریم. شاید یک شب آرام گرفت دلمان یا شاید بشود در خاطرش آورد که تابهحال به او راستش را نگفتیم که پایش را چون کودکی بر زمین بزند و بیشتر فشار بیاورد به جانمان، نمیدانم! آنقدردلتنگی در کنج دل جاگیر شده است که خیال نمیبرم این احوال، جان باریدن بیابد و قصد رفتن کند.
چه واژگان ناب میشوند آن زمان که تکواژه دوست را میآفرینند، به موجودیت آن روح میبخشند و اعماقش را لبریز از عشق ناخودآگاهی میکنند که بر کناره هر نامی بایستند، مقدس خوانده میشوند. چه دلپذیر هوایی میشود، آن هوایی که بر خود میگرداند تنفس و خندههای بیپایان را، آن موجوداتی که نامها را به یاد دوست گره میزنند و بیجانی کلمات را جان پایانناپذیر میبخشند.