کتاب مربای گل محمدی که در دفتر اول خود خاطرات مربیان پرورشی دهه شصت را روایت می کند، توسط حسین وحید رضایی نیا و روح ا... رشیدی نوشته شده و انتشارات راه یار آن را منتشر کرده است.
مربای گل محمدی کتابی است که به تدویـــن خاطـــرات مربیـــان پرورشـــی دهـــە ی شـــصت پرداخته است. تدوین این کتاب از ســـال 1391 در واحـــد تاریخ شـــفاهی دفتـــر مطالعات جبهـــە ی فرهنگی انقلاب اســلامی «آذربایجان شـــرقی» آغـــاز شـــد. شناســـایی ایـــن مربیان و زمینه ســـازی بـــرای مصاحبه و جمـــع آوری خاطراتشـــان، بـــا مرارت هایی همـــراه بود. بســـیاری از مربیـــان آن دهه چنـــان تواضعی از خود نشـــان می دادند که به هیچ روی کار و فعالیـــت خـــود را شایســـتە ی بازگویـــی و ثبت در تاریخ نمی دانســـتند. ایـــن روحیه را هـــم باید در امتـــداد همان خصالی تعبیر و تفســـیر کرد که در ســـال های دهـــە ی شـــصت بر مجموعـــە ی امـــور تربیتی حاکـــم بود.
مصاحبه هـــا که آغاز شـــد، گذر زمان تأثیر خود را نشـــان داد. عبور از ســـه دهـــه فعالیت پُر فراز و نشـــیب بـــا روزها و شـــب های پر از اتفـــاق و خاطره و تجربـــه، مربیـــان پیشکســـوت را در بیان خاطـــرات، محدود می کـــرد، اما بـــا این همـــه به کمک تصاویر و خاطرات مشـــترک، بخشـــی از آنچه باید، بازگو شد.
ذکـــر ایـــن نکته ضـــروری می نمایـــد که آنچـــه در ایـــن دفتر عرضه شـــده، تنها خاطرات مربیانی اســـت که در شـــهر «تبریز» ســـا کن هســـتند. قطعا تکمیل ایـــن پروژه نیازمند همراهـــی عموم مربیان عزیز دهه شـــصتی در سراسر اســـتان است.
از ویژگی هـــای ایـــن مجموعـــه، اتـــکای حداکثـــری بـــه اســـناد و تصاویـــر فعالیت های امور تربیتی اســـت؛ اســـنادی که قطعاً مشابه آن را می شود باز هم جُســـت و به دســـت آورد.
نسخه الکترونیکی کتاب مربای گل محمدی را می توانید از طریق نرم افزار فراکتاب دانلود کرده و سپس آن را در کتابخوان فراکتاب مطالعه کنید.
ده هاهـــزار هســـته فعالیـــت فرهنگی، مقارن ســـال های ابتدایـــی انقلاب اسـلامی شـــکل گرفت که نقشـــی محـــوری در پیشـــبرد اهـــداف انقلاب داشـــت. از مســـاجد و مدارس دینی تا روضه هـــا، هیئت ها، انجمن های اسـلامی و جلســـات قرآن. همە ی این ها عامل اصلی انقلاب بودند در میان مـــردم و انقلاب از تربیـــت تودە ی مـــردم به وســـیلە ی نهادهـــای این چنینی به وقوع پیوســـت. بســـتر ایـــن هســـته ها و مرا کـــز انقلاب، فعالیت های فرهنگـــی و اجتماعی بود؛ از اشـــعار و ترانه هـــای اعتراضی و انقلابی گرفته تـــا پوســـترها، کارت پســـتال ها، دیوارنوشـــته ها، نمایشـــنامه ها، تئاترها، مســـتندها، عکس هـــا و... همه و همـــه ابـــزاری بودند در دســـت مردم و هنرمنـــدان تا به گســـترش و عمق فکـــری و عینی انقلاب یاری رســـانند.
همۀ این تحرکات، نوعِ متمایزی از هنرِ درباری و نیز روشـــن فکری را جان بخشـــید: «فرهنگ و هنر مردمـــی انقلاب.»
فرهنگی که حضـــور در نهضـــت ســـوادآموزی بـــرای ریشـــه کَن کردن بی ســـوادی، حضـــور در جهاد ســـازندگی برای مقابله با ظلم و فقـــر، حضور در مدارس و ســـنگرهای تربیتی بـــرای پرورش و تربیت نســـل ها، کمک های پشـــت جبهـــه بـــرای اداره و کمک به دفـــاع، حضـــور خردســـالان و نوجوانان در گروه های ســـرود و تئاتر مســـاجد و مدارس برای زنده نگه داشتن فرهنگ انقلابی و... را وظیفه خود می دانست. این ظهور و بروزها قســـمت مهمی از تاریخ انقلاب اسـلامی اســـت که ثبت نشـــده و نمی شـــود؛ تاریخی که متمایـــز با تاریخ فرهنگ سیاســـی و نخبگانـــی رایـــج اســـت؛ تاریـــخ مردمـــی و اجتماعـــی انقلاب.
کتاب مربای گل محمدی سعی دارد گوشه این فداکاری ها را به نمایش بگذارد. بعضی از عناوین آن از قرار زیر است:
حسن! نترس، مسئولیت برای مشغولیت، ملاقات با منافقین، غوغا در مدرسه، لنین هم آنجا بود، سرو کله ی بچه ها را شکستند، ابراز عقیده در دستشویی، تا بازی دراز 29، فقط همین را داشتم، ای کاش به دست برادرم برسد، مریم از تبریز، مربای گل محمدی، جلیقه ای برای مقابله با گلوله، قبولی خونین در سالن امتحان، آمبولانس برای جبهه، اولین شهید مدرسه ی ما، 22 رزمنده، سوار بر کمپرسی، زیارت شهدای ارمنی، کوچک سال های بزرگ منش، دختری به نام «عارفه»، فرهاد مادر ندارد، سرودی که یک شبه ساخته شد، مهمانِ سوری ها، گروه سرود بی نوازنده، سدشکن ها، بیایید مصلا، سرود بخوانید، امام جمعه و خودکفایی موسیقایی، مجوزی که نماینده ی امام داد، سرودسازیِ بهنگام، من نشسته ام؛ تو کجا می روی؟، شده آمریکا باطل، آغلاما آی آنا، اول آمپول، بعد فیلم و...
در تولیـــد ســـرود و آهنگ های انقلابــی، موســـیقی در خدمت محتـــوای اثر بود. محتـــوا خیلی برای ما مهـــم بود. اوایل انقلاب، کار در حوزە ی موســـیقی حســـاس بود؛ برای همین با احتیاط کار را پیش می بردیم. من که مســـئول بخش هنری امـــور تربیتـــی بودم، باید برای رشـــد تمام هشـــت رشـــتە ی هنری تـلاش می کردم. یکی از این رشـــته ها، ســـرود بود. کار در زمینە ی سرود با سختی ها و ممانعت هایی همـــراه بود.آقـــای «ولـی زاده»، مســـئول امـــور تربیتی اســـتان پیشـــنهاد دادند، برای رفع مســـائل و موانع ســـرود، خدمت آیـت الله «ملکوتی»، نماینـــدە ی امام در آذربایجان شـــرقی برســـیم و برای توســـعە ی کارهای مربوط به ســـرود و آهنگ های انقلابی از ایشـــان مجوز بگیریم. رفتیم. ایشان با لباس راحتی و در محفلی بسیار صمیمـــی، پـــای صحبت ما نشســـتند و با آقـــای ولـی زاده گرم صحبت شـــدند.
آقای ولی زاده به ایشـــان اشـــاره کردند که آقای لزیری واجب العرض اســـت.
آقای ملکوتی رو به من کرده و گفتند مطلبتان را بفرمایید. من از ایشـــان ســـؤال کردم: «آیـــا در جامعە ی کنونی ما، همە ی بچه ها قرآن خوان می شـــوند؟» فرمودند: «خیر». عـــرض کـــردم: «همه بـــه مســـجد می روند؟» بـــاز ایشـــان جـــواب دادنـــد: «خیر». بـــه ایشـــان گفتـــم: «همـــە ی آن هایی که بـــه مســـجد می رونـــد و قـــرآن و نهج البلاغه می خوانند، اختیارشان دســـت شما، اما آیا آن هایی که در خیابان ها می چرخند، اختیارشـــان را بـــه مـــن می دهید؟» از من ســـؤال کردنـــد که «می خواهیـــد با آن ها چه کار کنید؟» عرض کردم، می خواهم به آن ها خوشنویســـی، نقاشی، کاردستی، تئاتر، ســـرود و آهنگ یاد بدهم؛ به دخترها هـــم خیاطی و بافتنی یاد می دهیم.
ایشـــان بعد از کمی تأمـــل به آقای ولـی زاده فرمودند: «آقای لزیری مجـــوز دارند، هر کار هنری که دوســـت داشـــتند، انجام بدهند». این مجوز ســـبب شـــد که ما در مدت کوتاهی، 180 ســـرود انقلابی و مذهبی کار کنیم. تعدادی از این سرودها ضمن این که ضبط رادیویی و تلویزیونی شـــدند، در بســـیاری از محافل عمومی، ازجملـــه در محل اقامە ی نمازجمعه نیز اجرا شـــدند.
نسخه ی چاپی کتاب مربای گل محمدی را می توانید از طریق سایت و یا نرم افزار فراکتاب خریداری کنید.
مشخصات کتاب مربای گل محمدی در جدول زیر آورده شده است:
مشخصات | |
ناشر: | راه یار |
نویسنده: | حسین وحید رضایی نیا، روح ا... رشیدی |
تعداد صفحه: | 216 |
موضوع: | زندگی نامه و خاطرات |
قالب: | چاپی و الکترونیک |