در فیلم «هری پاتر » کاراکتری هست به نام دیمنتور (dimentor ) که به فارسی، دیوانه ساز یا افسرده ساز ترجمه شده است. دیمنتورها موجوداتی هستند که وارد یک محیط میشوند، نشاط آن را از بین میبرند و مردم را تبدیل به آدمهای افسرده میکنند. ایران امروز تحت هجوم دیمنتورها است. از فلان گروه تلگرامی خانوادگی بگیر تا سینما و روزنامهها و رسانه ی ملی و ..
نویسنده این کتاب بر این باور است که با شفاف سازی واقعیت های روز جامعه، جامعه را سوق به بهبود نگرش آن هم با استفاده از آیات قرآن دهد.
طرح مسأله
جنبش دانشجویی باید طرح مسأله بکند. حواستان را جمع کنید. مسأله یعنی چه؟یعنی مجهولات را ببینیم. آسیب ها را ببینیم. ناهنجاری ها و نابسامانی ها در هر حوزه ای که هست از قوۀ قضائیه، قوۀ مجریه، قوۀ مقننه، شهرداری. دستگاههای فرهنگی و... و... و. فقر، فساد، تبعیض، همه این ها را ببینیم ولی «مسأله شناسی» که فقط دیدن مجهولات نیست.
مسأله یعنی چه؟ تعریف خیلی ساده ریاضی آن: مسأله ترکیبی است از معلوم ها و مجهول ها، به شکلی که شما با استفاده از معلوم ها بتوانید مجهول هایتان را به دست بیاورید. شما داشته ها و نداشته ها را جوری در کنار هم قرار بدهید که بگویید با این داشته ها می شود این نداشته ها را به دست آورد. این می شود طرح مسأله. جنبش دانشجویی باید در کشور طرح مسأله بکند. بعضی ها طرح مسأله را با القای بن بست اشتباه گرفته اند. یعنی شما هی پمپاژ بکنید که هیچ راهی وجود ندارد. بن بست است.همه چیز تمام شده. از کجا داری این حرفها را می گویی؟ «اخذ الله علی العلماء ان لا یقاروا علی کظه ظالم و لاسغب مظلوم» یعنی این. یعنی با یک نگاه درست، دقیق، بدون محافظه کاری، هم داشته هایتان را ببینید (نه! اگر من این داشته ها و دستاوردها را ببینم، ممکن است به محافظه کاری متهم بشوم! خب متهم بشوی.. ) بعضی را ترس از تهمت محافظه کاری؛ محافظه کار می کند! بعضی وقت ها مشکلات اینجاست. یعنی ما در عدالت خواهی مان بیشتر از این که به دنبال حل مسائل جامعه باشیم، به دنبال این هستیم که خودمان انگی نخوریم و خیلی ها هم که این را می دانند، می فهمند ما را چه جوری منفعل بکنند. چه جوری ما را در این موضع قرار بدهند. چه جوری کاری بکنند که محافظه کارانه در پازل آنها عمل بکنیم.