کتاب اندیشه در بحران (دفتر پنجم) نوشته شهریار زرشناس توسط انتشارات سوره مهر منتشر شده است. در این کتاب ژان پل سارتر و ارنست کاسیرر در نگاهی کوتاه مورد بررسی قرار می گیرند.
ژان پل سارتر، روشن فکر و نویسنده ای است که در اوایل قرن بیستم به دنیا آمد و اضطراب و پریشانی وضع بحرانی غرب مدرن را در آرا و آثار خود به نحوی بازگو و روایت کرد و به گمان خود کوشید برای آن راه علاجی بیابد.
ارنست کاسیرر انسان را حیوان سمبول ساز نامیده است. بر اساس این تعریف، او فصل ممیز انسان از حیوان را سمبول سازی می داند. در دستگاه فکری کاسیرر، سمبول و سمبول سازی اهمیت ویژه ای دارد.
ژان پل سارتر در ۱۹۲۸ در امتحان آگراگاسیون فلسفه شرکت کرد، اما مردود شد. در ۱۹۲۹، دوباره در این امتحان شرکت کرد. این بار سارتر در امتحان نفر اول شد و سیمون دوبووار رتبهٔ دوم را کسب کرد. سارتر و دوبووار در سال ۱۹۲۹ با یکدیگر آشنا شدند و این آشنایی بهسرعت به یک دوستی بدل شد؛ دوستیای که تا پایان عمر سارتر ادامه داشت.
سارتر و دوبووار هیچگاه ازدواج نکردند، اما برای مدت زمان طولانی (و البته با وقفههای زمانی گاه و بیگاه) با یکدیگر زندگی کردند. روابط سارتر و دوبووار شبیه رابطهٔ زن و شوهر بود، اما در عین حال هریک در مواردی روابط جداگانهای نیز داشتند و در رقابتهای بهاصطلاح عشقی و روابط حسادتآمیز وارد میشدند. البته سارتر بیش از بووار به دنبال هوسبازی و تنوعطلبی بود، در عین اینکه بووار نیز زن متعهد و پایبندی نبود.