مطالعه در حقیقت و حقانیت امامت، سابقه ای بسیار طولانی در تاریخ اندیشه اسلامی دارد. آثار گوناگون، بویژه رساله های مستقل در امامت و مسائل فرعی آن، نشانگر اهمیت مسأله، نزد دانشمندان مسلمان است.
علاوه بر شیوه های نگارشی گوناگون در آثار مربوط به امامت، روشهای متعددی نیز در امامت پژوهی وجود دارد که در شش روی آورد عمده فقهی، تحلیلی و کلامی، عرفانی، تفسیری و روایی، تاریخی و میان رشته ای، قابل تقسیم بندی است. در میان روی آوردهای یاد شده، مطالعه درون دینی یا روی آورد تفسیری و روایی، نقش محوری و مؤثری دارد.
امامت برای دانشمندان شیعه، خود نقش روش شناسی در باورهای دینی دارد و فهم توحید و نبوت، مبتنی بر آن است.
کتابشناسی ملی :
15638ـ81م
شابک :
0 -02 -7673 -964 -978