کتاب «همراه با نسیم و لبخند» اثری از سیدناصر هاشمی است که در انتشارات کانون اندیشه جوان منتشر شده است، کتابی که به علامه حسنزاده آملی (علامه ذوالفنون) میپردازد.
جوانی فصل الگوگیری و قهرمانخواهی است و جوان به دنبال پیدا کردن این گمشده است. او خود را با شخصیتهای مشهور و محبوب مقایسه میکند و با تحسین و تمجید از آنان، تلاش میکند تا مانند مفاخر رشد کند و به رنگ ایشان درآید. این فرصت، فصلی برای پیوند جوان با الگوهای الهی است تا نیاز این نسل در شناخت تفکر اصیل و دوری از بیهویتی فرهنگ مادی برآورده شود. کتاب «همراه با نسیم و لبخند» سعی دارد قطعات کوتاهی از اندیشه و زندگی علامه حسنزاده آملی را با پرداختی نو روایت کرده و بخشی از نیاز موجود در این زمینه را برآورده سازد.
مرحوم علامه حسن حسنزاده آملی، سال ۱۳۰۷، در روستا ایرا از توابع لاریجان در استان مازندران به دنیا آمد. او ادبیات عرب و دروس مقدماتی را در آمل آموخت، سپس برای ادامه تحصیلات عازم تهران شد و بعد از حدود ده سال عازم قم شد. علامه شعرانی، حکیم مهدی الهیقمشهای و علامه طباطبایی، سه استاد برجستهای بودند که مرحوم حسنزاده از آنها بهره گرفته است؛ به ویژه که در عرفان، ارتباط تنگاتنگ با استاد نقش جدی در شکلگیری شخصیت شاگرد دارد. علامه حسنزاده از علامه شعرانی، اجازه اجتهاد و اجازه نقل حدیث دریافت کرد و با راهنمایی وی، در دروس فلسفه و عرفان و خارجفقه آیتالله سیدابوالحسن رفیعیقزوینی حضور یافت. آیتالله محمدتقی آملی، پدر برادران لاریجانی نیز یکی از استادان فقه و اصول آیتالله حسنزاده بوده است.
ایشان ۱۴ دوره شرح منظومه، ۴ دوره اشارات، یک دوره اسفار اربعه، و ۴ دوره شرح فصوص قیصری را تدریس کرده است؛ کتابهایی که متون اصلی دروس فلسفی و متعلق به سبزواری، ابن سینا، ملاصدرا و ... است. او همچنین حدود ۱۷ سال دروس ریاضیات، هیأت، وقت و قبله تدریس کرده که کتاب دروس «معرفة الوقت و القبلة» محصول آن درسها است. وی آثار بسیاری در فلسفه، عرفان، ریاضی، نجوم، ادبیات فارسی و عربی دارد و برخی از مهمترین آثار فلسفی و عرفانی چون اسفار اربعه، اشارات، شفا و شرح فصوصالحکم را تصحیح کرده و بر آنها شرح و حاشیه نگاشته است. علامه حسنزاده در عمر کمتر از ۱۰۰ سال، بیش از ۱۰۰ اثر از خود به جا گذاشته که در رشتههای مختلف به تحریر درآمده اند. ۲۹ اثر فلسفی، ۲۰ کتاب عرفانی، ۶ اثر کلامی، ۲ اثر تفسیری و ۷ کتاب حدیثی، بخشی از این آثارند و علاوه بر این، ایشان ۲۵ اثر در زمینه ریاضی و ۱۰ اثر ادبی دارد. علامه حسنزاده آملی شنبهشب سوم مهرماه 1400 در سن ۹۳ سالگی و پس از یک دوره سخت بیماری در شهر آمل دیده از جهان فروبست.
نگاهی به عقربه ساعت میاندازد. عقربهها دوازده را نشان میدهند. کتاب را میبندد، نگاهش به جلد کتاب میافتد: «مناجاتنامه خواجهعبدالله». آنقدر کتابش زیبا بود که نتوانست نخوانده بخوابد. از جایش بلند میشود. قلم و دفترش را برمیدارد. احساس می کند چیزی میخواهد از ذهنش بیرون بریزد، مثل تولد یک پروانه. دستهایش بیاختیار روی کاغذ حرکت میکند:
الهی اگرچه درویشم، ولی داراتر از من کیست که تو دارایی منی؟
الهی وای بر من اگر دانشم رهزنم شود و کتابم حجابم.
قلم روی کاغذ میرود و میرود. کلمات از ذهنش مثل آبشاری بیرون میریزد، آبشاری به رنگ عشق:
الهی همه از تو دوا خواهند، حسن از تو درد.
الهی آن خواهم که هیچ نخواهم.