کتاب والدین موقعیت مدار نوشته حامد بخشی و مریم درودی توسط انتشارات برگ و باد منتشر شده است.
تحقیقات مختلف اثبات کرده است که 100 درصد مشکلات و معضلات حوزه کودکان و نوجوانان در جامعه به تربیت و مسائل روانشناختی والدین مربوط میشود، از جمله حوزه های مشارکت خانواده در امر تعلیم و تربیت فرزندان، حفاظت و مراقبت از فرزندان در برابر آسیب های موجود در جامعه و آموزش راه های پیشگیری و مقابله با این آسیب ها به فرزندان خود است.
در حقیقت، نقش و کارکرد نهاد خانواده در حوزه های اجتماعی مکمل کارکرد سایر نهادهای اجتماعی از قبیل آموزش وپرورش، نیروی انتظامی، فرهنگ و ارشاد و ... است و آثار عملکرد مناسب خانواده در تقویت امنیت اجتماعی و نیز پیشگیری از آسیب های اجتماعی در سطح بالایی است. آسیب های اجتماعی پدیده هایی واقعی، متغیر، قانونمند و قابل کنترل و پیشگیری هستند.
ریشه بسیاری از آسیب پذیری های اجتماعی دانش آموزان در ناآشنایی آن ها با مهارت های اجتماعی است، درحالی که آموزش این مهارت ها در کاهش آسیب های اجتماعی ضروری است ولی برنامه های نظام آموزش مدرسه ای در این زمینه ناکافی بوده و نیازمندی های دانش آموزان را برطرف نمیکند. کتاب والدین موقعیت مدار به مهم ترین مسائل و موقعیت هایی که والدین می توانند با آگاهی از آن ها به شناخت بیشتر و مداخله تربیتی و روانشناختی مناسب تری اقدام کنند، می پردازد.
خانواده نقشی بنیادی در ایجاد سلامت و بیماری افراد ایفا میکند و اصلی ترین نهاد در حفظ سلامت فرد و جامعه است. یکی از مهم ترین عوامل مؤثر بر رشد روانی و اجتماعی، روابط والدین و کودکان است که در زندگی کودک در حال رشد اهمیت بسزایی دارد. سبک های تربیتی ناکارآمد و تعامل نامناسب والد_کودک در طول دوران تحول، به ایجاد مشکلات ارتباطی و در نهایت آسیب پذیری کودکان در برابر اختلال هایی نظیر اضطراب، مشکلات رفتاری، آسیب روان شناختی، منجر خواهد شد. کاهش رابطه مثبت والد و کودک از آگاهی کمِ والدین در زمینه مهارت ارتباط برقرار کردن با کودک ناشی میشود؛ بنابراین، روش مداخله اولیه که شیوه فرزندپروری والدین را هدف قرار دهد، از روش های بسیار مؤثر در پیشگیری از اختلالات مزمن رفتاری است.
آموزش کسانی که بیشترین زمان را با کودک میگذرانند و بیشترین تأثیر را بر او دارند، احتمال کاهش رفتارهای نامناسب را در کودک افزایش میدهد.رابطه والد_کودک، ترکیبی از رفتارها، احساسات و انتظارات منحصربه فرد است که بین والدین و فرزندان وجود دارد و شامل زمان با کیفیت، محبت فیزیکی و ارتباط کلامی است. از روش های برقراری ارتباط با کودک، بازی و قصه گویی است که می تواند نوعی ارتباط دوطرفه و عاطفی بین کودک و والد ایجاد کند.