پیشرفت امکانات ماشینی از یک سو موجب زندگی بهتر و فراغت بیشتر و از طرف دیگر کاهش فعالیت جسمانی شده است. این مسأله موجب بروز فقر حرکتی و تمایل به زندگی کم تحرک در انسان شده است. این نکته که کودکان امروزه زمان زیادی را صرف فعالیت های غیر فعال مانند تماشای تلویزیون و فیلم، انجام بازی های کامپیوتری و کار با رایانه می کنند حائز اهمیت است. فعالیت بدنی در دوران کودکی و نوجوانی می تواند اثرات مفید کوتاه مدت روی سلامتی داشته باشد و هم به دلیل اثرات طولانی مدت، در صحت و سلامت بزرگسالی نیز موثر باشد. در حال حاضر به طور فزاینده ای مشخص شده است که بررسی و اندازه گیری کیفیت زندگی، اطلاعات مهمی را در رابطه با توصیف وضعیت سلامت جمعیت های مختلف در اختیار قرار می دهد. مطالعات گذشته نشان داده اند که بین الگوی زندگی و وضعیت سلامت روانی و فیزیکی در نوجوانان و بزرگسالان رابطه ی مستقیمی وجود دارد. پژوهشگران معتقدند که فعالیت بدنی با سلامت جسمی و روانی کودکان مدرسه ای در ارتباط می باشد. در واقع فعالیت بدنی کودکان، عملکرد تحصیلی آنها را بهبود بخشیده است، نکته دیگر این که کیفیت زندگی در کودکان با نمایه توده بدنی بالاتر که از نظر بدنی فعال بوده اند، کمتر مختل می گردد.