کتاب عادت هایی برای موفقیت

معرفی کتاب عادت هایی برای موفقیت

کتاب عادت هایی برای موفقیت نوشتهٔ دنیل والتر و ترجمهٔ مسعود هاشمی است و انتشارات اندیشه آگاه آن را منتشر کرده است. با خواندن این کتاب متوجه می‌شویم چگونه آرام آرام به زندگی خود سروسامان بدهیم؟

خلاصه کتاب عادت هایی برای موفقیت

اکثریت ما در خانواده هایی نجیب و سالم پرورش یافته ایم و والدین ما حداقل های یک زندگی سالم را به ما آموخته اند. یادم می آید والدینم همیشه مرا برای داشتن تحصیلات عالی تشویق میکردند. آنها همواره اصرار داشتند که من وارد کسب وکاری شوم که مزایای فراوان شغلی و بازنشستگی داشته باشد. این درست همان کاری بود که والدینشان به آنها آموخته بودند و آنها نیز سعی داشتند به من انتقال دهند. مثلاً آنها بعد از اتمام یک روز کاری سخت وقتی به خانه برمیگشتند، طبق معمول تمام عصر آن روز را جلوی تلویزیون مینشستند و تا دیروقت برنامه موردعلاقه خود را تماشا میکردند. آخرین جمعه ماه نیز روز موردعلاقه اعضای خانواده بود، چون به یک رستوران محلی چینی میرفتیم. البته با گفتن این حرف ها قصد ندارم ناشکری کنم. زندگی خوبی داشتم؛ اما زندگی ام بدون هدف بود. من فقط وارث گفتار و کردار پدرم بودم. او آرزو داشت روزی پا جای پای یک نویسنده معروف مثل استفان کینگ بگذارد، بنابراین دائماً در خانه درباره کتابی که در حال نوشتن آن بود، صحبت میکرد. روزهای پایانی هرسال نیز اعلام میکرد که کتابش را تا پایان دسامبر تمام خواهد کرد. بعد از یک ماه، وقتی از سرکار برمیگشت، به جای تماشای تلویزیون به اتاق کارش میرفت و همزمان که موسیقی کلاسیک گوش میکرد، داستان خود را تایپ می نمود. صدای ماشین تحریر تمام خانه را پر میکرد؛ اما فوریه نشده مجدداً به پذیرایی برمیگشت و تلویزیون تماشا میکرد و بهانه می آورد که دیگر چیزی برای نوشتن به ذهنش نمیرسد و این بهانه تا پایان سال مرتب تکرار میشد. بهانه او همیشه همین بود. سرتان را درد نیاورم، پدرم هیچوقت نویسنده نشد و متأسفانه آرزوی نویسنده شدن را با خود به گور برد. البته بگویم اجداد ما نیز با نویسنده شدن پدرم مخالف بودند. از دید آنها این شغل درآمد ثابتی در پی نداشت و با آن نمیشد یک خانواده را آبرومندانه اداره کرد. آنها معتقد بودند که موفقیت مال از ما بهتران است نه افراد صاف و ساده ای مثل ما. اینگونه بود که پدرم به احترام نظر والدین خود شغل حسابداری را انتخاب کرد و البته تا آخر عمر خود از شغل خود ناراضی بود. هنگامی که خود من از علاقه ام برای نویسنده شدن با پدرم گفتم، او دقیقاً همان بلایی را به سرم آورد که به سرش آورده بودند، یعنی از من خواست که دنبال خیال پردازی و آرزوهای به قول او واهی نروم. درنتیجه من هم چند سالی به خواست پدرم احترام گذاشتم تا اینکه روزی دیدم که دقیقاً مثل پدرم شده ام. ازآنجایی که خیلی پدرم را دوست داشتم، میخواستم قبل از مرگ شکوفایی استعدادهای نهفته مرا ببیند و دنیا را از نعمتی که خدا به طور ذاتی در من گذاشته بود بهره مند کنم. خدا را شکر که پدرم توانست تحقق رؤیاهایی را به چشم خود ببیند که خود در آنها ناکام شده بود.