کتاب انفاق، به قلم استادعلی صفاییحائری (عین. صاد) است که در انتشارات لیلهالقدر به چاپ رسیده است، این کتاب جلد ششم از مجموعه «نظام سیاسی و حکومت دینی» میباشد.
انفاق یکی از ابزارهای دین برای رساندن انسان به مقصد نهاییاش است. اگرچه میتوان انفاق را یکی از مؤلفههای نظام اقتصادی دانست، ولی نباید تصور کرد این مؤلفه و صد البته کل نظام اقتصادی از هدف و آرمان نهایی انسان که همان رشد میباشد فارغ است، بلکه باید انفاق را در زمینه تربیت و رشد تحلیل کرده تا احکام و آثار آن مطابق با انفاقِ طرحشده در اسلام باشد. استاد علی صفاییحائری در این کتاب که قبل از انقلاب برای اولینبار به چاپ رساندهاند، از ارزش و انگیزهٔ انفاق سخن گفته و بر این اساس مقدار، نوع، چگونگی و مصارف انفاق را تبیین مینمایند. در انتها نیز موانع انفاق و حیطه و وسعت آن را براساس جهانبینی اسلامی تحلیل میکنند. این کتاب در ابتدا مستقلاً چاپ میشد، ولی بعدها به همراه جزوه فقر تحت عنوان «فقر و انفاق» به چاپ میرسید که اینک ضمن بازگردان به وضعیت ابتدایی تغییراتی نیز در آن لحاظ گردیده است.
با انفاق و احسان، به اتحاد و همبستگی میرسند و با اتحاد، به وحدت و یگانگی. اینها همچون یک اندام و یک واحد کار میکنند. هنگامی که یکی صدمه دید و ضربه خورد، بقیه برایش تب می کنند و میسوزند و برایش نیرو ذخیره میکنند و به یاریاش میشتابند؛ و در این حد شکل انفاق ها و احسانها عوض میشود. دیگر، هر کدام از دیگری برمیدارد و بدون اطلاع برادرش در دارایی او تصرف میکند.
در این حد، دیگر دادن و گرفتن نیست، سوال و بخشش نیست، که برداشتن و بدون اجازه تصرف کردن است؛ و این نشانه وحدت است و این وحدت، علامت کمال ایمان، و همین است که امام میگوید، مادام که بدون اطلاع هم، از هم برندارید، به تشیع نرسیدهاید.