کتاب «آینه خودیابی» شرح حکمت صد و پنجاه نهج البلاغه است. چاپ نخست این اثر از چند جهت نیک فرجام شد: برکات کلام حضرت امیرمومنان علی(ع)، آیینهای معرفی و نقد اثر که امیدوارم ناشر فرهیخته موفق به نشر نقدهای طرح شده در آن آیینها باشد، اقبال فراوان خوانندگان دوستدار دانش و اخلاق به این اثر، توجه خاص اندیشمند فرزانه و استاد گرانمایه جناب دکتر مهدی رکنی یزدی به اثر و اهتمام ستودنی ایشان در معرفی، تلخیص، تهذیب و ویرایش آن. استادان دیگری نیز نگارندگان را به الطاف فراوان خود نواختند.
ابتدا نمونهای از معرفی این اثر به وسیله جناب استاد رکنی نقل کنم تا ماجرای شگفتانگیز تلخیص و ویرایش را بنویسم. دهم مرداد سال 1400 جهت زیارت استاد اندیشمند، ادیب و پیشکسوت ترجمۀ فاخر، جناب دکتر محمود دامغانی خدمت ایشان رسیدم. کتاب «آینه خودیابی» را روی میز ایشان دیدم. خواستم با شرمساری بپرسم که جناب استاد این اثر را خریده است؟ پیش از آن که لب به سخن بگشایم، فرمود: دوست عزیزم آقا مهدی (استاد دکتر رکنی) این اثر را با یادداشتی به من هدیه کرد. یادداشت استاد رکنی برای بنده بسیار تشویق کننده بود.
استاد رکنی فضیلت فروتنی را در کنار فضایل دیگر مانند فرزانگی و نیکوکاری نماد و نشانه است. روزی با استاد، سخن از «آینه خودیابی» شد و جناب ایشان نگارندگان را مهربانانه تشویق کردند. این بنده از طولانی بودن مباحث و حجیم شدن اثر از دست خود به استاد شکایت بردم. گفتم یکی از عیبهای اثر حجم زیاد آن است. ایشان فرمود: برخی از مباحث را که برای مخاطب خاص از محققان است، میتوان حذف کرد. به عنوان مثال تصحیح اجتهادی متن حکمت، ذکر تمام نسخه بدل ها و گزارشهای دیگر حکمت برای پژوهشگران و متخصصان لازم است. میتوان با حذف این مواضع، کتاب کم حجمی را برای استفاده عموم مخاطبان ارائه کرد.