کتاب تعلیم و تربیت هوشیارانه فرزندان pdf

معرفی کتاب تعلیم و تربیت هوشیارانه فرزندان

کتاب تعلیم و تربیت هوشیارانه فرزندان نوشته ی سوزان استیفلمن، به شما کمک می کند وقتی با چالش هایی روبه رو می شوید که فرزندانتان فرا روی شما قرار می گیرند، متوجه خطای رفتاری خودتان بشوید و آن ها را برطرف کنید.

در گذشته، تعلیم و تربیت کاملاً با اقتدار و خیلی جدی انجام می شد، اما در جامعه ی امروز ما بسیاری از والدین نمی دانند چگونه با فرزندان خود رفتار کنند و چگونه آن ها را تربیت کنند. معمولاً در محیط خانواده هیچ شالوده و چهارچوب مناسبی وجود ندارد. والدین نمی دانند همان طور که کشتی به ناخدا نیاز دارد، فرزندان آن ها نیز به حضور آن ها همچون ناخدا نیاز دارند، البته ناخدایی که برای هدایت کشتی به علم و دانش روز آگاه باشد.

به طور یقین، فرزندان ما به ما کمک می کنند انسان هایی بالغ تر شویم. کودکان در بلوغ والدین نقش دارند؛ اما مهم تر از آن این است که کتاب تعلیم و تربیت هوشیارانه فرزندان (Parenting with presence) به شما نشان می دهد کودکان، چگونه والدینی هوشیار پرورش می دهند.

سوزان استیفلمن (Susan Stiffelman)، در این کتاب به والدین می آموزد چگونه تعلیم و تربیت را با نگاه معنویت گرا پی بگیرند. در رابطه با تعلیم و تربیت فرزندان کتاب های زیادی نوشته شده است؛ اما کمتر کتابی در مورد هوشیاری والدین و تعلیم و تربیت هوشیارانه و آگاهانه سخن گفته است. این کتاب در هر دو زمینه ی ذکر شده رهنمودهای خوبی به شما ارائه می کند.

گزیده کتاب تعلیم و تربیت هوشیارانه فرزندان

مشکلات رفتاری کودکان ما زمانی بروز می کنند که از آن ها برای نشان دادن عزت نفس و شخصیت خودمان استفاده کنیم، یعنی به آن ها نگاه کنیم تا حس خوبی به خودمان پیدا کنیم. ممکن است وقتی فرزندمان موفقیتی کسب می کند، او را تحسین کنیم تا نگاه دیگران را متوجه خود کنیم. تا اینجای کار اشکالی ندارد؛ اما بچه ها کاملاً با احساسات ما آشنا هستند؛ آن ها برای موفقیت به تأیید ما نیاز دارند؛ اما وقتی می خواهیم آن ها کاری کنند تا ما حس خوبی پیدا کنیم، داریم به آن ها آسیب می زنیم، زیرا برای علاقه به آن ها و پذیرش آن ها، شرط تعیین می کنیم.

اگر فرزندانمان را همان گونه که هستند بپذیریم، باعث خواهد شد متوجه این نکته اساسی بشویم که آن ها غیر از خود ما هستند و توانمندی ها و چالش های خودشان را دارند. پذیرفتن آن ها به این معنا نیست که آن ها نگرانی ها و نقاط ضعف ما را برطرف کنند. قرار نیست آن ها مسئول احساسات ما باشند. پذیرفتن آن ها به ما کمک می کند نقاط ضعف آن ها را بپذیریم و کاری هم نداشته باشیم دیگران در مورد موفقیت های فرزندان ما چه فکر می کنند. این نکات باعث می شود اسیر هوای نفس نشویم و بتوانیم فرزندانمان را هوشیارانه تربیت کنیم. اگر کودکانمان را همان گونه که هستند بپذیریم، متوجه خواهیم شد که هریک از آن ها انسانی منحصربه فرد، با توانایی ها و مسائل خاص خود هستند. قرار نیست آن ها به دلیل تزلزل و فقدان اعتمادبه نفس ما آسیب ببینند و پاسخگوی احساسات ما باشند.