تردیدی نیست که انسان بی هدف به موفقیتی نخواهد رسید. هرکس خواهان موفقیت است باید هدفی را در نظر گرفته و بر طبق آن حرکت کند، ولی مشکل اینجاست که افرادی که محدود می اندیشند، محدود هم باقی خواهند ماند؛ یعنی، موفقیت ما متناسب با هدف ما و خواسته ی ماست. خواسته و هدف انسان باید والا و گرانسنگ باشد. گفته اند: «هیچ شرافت و افتخاری چون اهداف بلند نیست» یا «هر که بر نردبان همت ها بالا رود، ملت ها او را بزرگ بدارند» همچنین «هرگاه در طلب چیزی برمی آیی، بلند همت باش.»

گزیده کتاب رازهای معنوی

بیشتر مردم تصور می کنند که افراد موفق، توانگر و نام آور، نبوغ و استعداد خاصی دارند؛ استعدادی که دیگران از داشتن آن بی بهره اند و علت موفقیت آنان بهره مندی از همان ویژگی هاست و علت بدبختی، فقر، گم نامی و ناکامی دیگران هم بی بهره بودن از همان صفات ممتاز است. به تصور عموم مردم، نبوغ و استعداد یعنی «نهایت کارایی ذهن در جنبه های مختلف کاری » یا «کارکرد فوق العاده ی ذهن در امورات مختلف » یا «توانایی شگرف و فوق العاده ی مغز در همه ی امور». به باور مردم، فقط تعداد محدودی از افراد چنین ویژگی هایی دارند و سبب موفقیت، کامیابی و توانگری آنان نیز همین نبوغ است و بقیه ی مردم راهی برای رسیدن به موفقیت ندارند، زیرا نبوغ و استعداد ندارند.

این تصور واهی که از بدو تولد به صورت غیرارادی وارد ذهن ناخودآگاه افراد شده و در آن محیط رشد یافته و تثبیت می شود، در نوجوانی، جوانی و میان سالی مانع بروز و ظهور استعداد افراد شده و آنان را به جای ارتقا به سوی کمال، به سمت انحطاط، فقر، بدبختی و درماندگی هدایت می کند که کمترین زیان آن قناعت پیشگی زیان آور، توقف در حدی معمول و متوسط و امتناع از تلاش برای پیشرفت و ترقی، نابودی استعدادها، نیروهای بالقوه ی خدادادی و هدر دادن امکانات، فرصت ها، عمر و جوانی است و این، مهم ترین زیان و ضرری است که احتمال دارد یک فرد در زندگی و عمر خود گرفتار آن گردد.

کتابشناسی ملی :

3322221‬

شابک :

978-964-236-447-3

سال نشر :

1393

صفحات کتاب :

215

کنگره :

BF637‭ /م8‭‬‏‫‬‭ر855 1393

دیویی :

‏‫‬‭158/1‭‮‬