کتاب نقش سازمان های بین المللی در حقوق و روابط بین الملل pdf

کتاب نقش سازمان های بین المللی در حقوق و روابط بین الملل نوشته ی سیامک تیمورپور، به بررسی تأثیر نهادهای اجتماعی کشورها در دستیابی به اهداف مشترک جهانی می پردازد.

مقوله ی سازمان های بین المللی، اعم از اینکه در قالب دروس حقوق بین الملل عمومی مورد مطالعه قرار گیرد یا به روش دانشگاه های آمریکایی در علوم سیاسی یا روابط بین الملل، موضوع بسیار گسترده و جالبی است. گستردگی آن معلول تعدد و پراکندگی این سازمان هاست و اهمیت و جاذبه ی آن به علت این می باشد که در دنیای امروزی هیچ دولتی نیست که به نحوی در یک یا چند سازمان منطقه ای و بین المللی عضویت نداشته باشد. در واقع تعلق دولت ها به جوامع و اتحادیه های فراملی یک امر ضروری و نیاز دنیای پیچیده ی امروزی محسوب می شود.

وجود سازمان های ناحیه ای و منطقه ای که نوعی نهاد بین المللی نیز تلقی می شوند، تبلور آرمان جوامع بشری در راه رسیدن به وحدت و هم زیستی و کم رنگ شدن مرزهای سیاسی و حاکمیت دولت های ملی هستند. البته باید توجه داشت که نهاد بین المللی یا منطقه ای با سازمان بین المللی و منطقه همواره یکی نیستند و روابط بین الملل نیز ضمن آمیزش با این دو پدیده در رشته علوم سیاسی یا حقوق جای ویژه ی خود را دارد.

نهاد در یک تعریف کلی مجموعه ای از تشکیلات، مقررات و سنت هایی است که یک اجتماع یا گروه متشکل را ایجاد می نماید. هر گاه این اجتماع متشکل به جامعه ی بین المللی متعلق باشد به آن نهاد بین المللی می گویند و هنگامی که صرفاً در چارچوب بین المللی جای داشته باشد آن را نهاد بین المللی فرض می کنند. در حالتی که صرفاً در چارچوب جغرافیایی مانند قاره ای آسیا، اروپا، آفریقا، خاورمیانه، خاور دور، آمریکای لاتین و... عنوان گردد به آن نهاد منطقه ای گفته می شود.

در کل برقراری صلح و امنیت جهانی و ایجاد همکاری های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی به عنوان اساسی ترین نیازها و دیرینه ترین آرزوهای بشر مطرح هستند. اما پیشبرد هدف های صلح بین المللی و رفاه عمومی جهانیان بدون تشکیل نهادهایی که این اهداف را در نظر داشته باشند، میسر نخواهد بود.

در بخشی از کتاب نقش سازمان های بین المللی در حقوق و روابط بین الملل می خوانیم:

دیوان بین المللی دادگستری رکن و بازوی قضایی اصلی سازمان ملل متحد محسوب می شود. دیوان طبق اساسنامه ای که جز لایتجزای منشور ملل متحد به شمار می رود کار میکند. اساسنامه دیوان بین المللی دادگستری بر اساس اساسنامه دیوان دائمی دادگستری بین المللی که زیر نظر جامعه ملل انجام وظیفه می کرد، تنظیم شده است.

درهای دیوان به روی کشورهایی که اساسنامه آن را پذیرفته اند باز است و از این رو کلیه اعضا سازمان ملل می تواند به آن رجوع کنند. کشوری که به سازمان ملل متحد تعلق ندارد، می تواند طبق شرایطی که در هر مورد توسط مجمع عمومی سازمان ملل به توصیه شورای امنیت تعیین می شود به دیوان رجوع کند (سوئیس، لختن اشتاین و سان مارینو) که عضو سازمان ملل متحد نیستند، به ترتیب در سال های 1948، 1950، 1954 حق رجوع به دیوان را کسب کردند. کشورهایی که اساسنامه دیوان را امضا نکرده اند نیز می توانند طبق شرایط مندرج در قطعنامه مورخ 15 اکتبر 1965، به دیوان رجوع کنند.

مقر دیوان بین المللی دادگستری معروف به دادگاه جهانی در کاخ صلح شهر لاهه در کشور هلند واقع شده است. رسیدگی به اختلافات قانونی میان کشورها که به این دادگاه ارجاع می شوند و همچنین ارائه نظر مشورتی در پاسخ به سؤالات حقوقی سازمان های بین المللی، آژانس های تخصصی سازمان ملل در مجمع عمومی ملل از وظایف اصلی این دیوان است.