در راستای حرکت به سمت اسلامی کردن متون و محتوای دروس، نظاممند کردن دروس عمومی که در تمامی رشتههای دانشگاهی مشترک است از جایگاه و اهمیت بسیاری برخوردار است؛ درس زبان و ادبیات فارسی که یکی از دروس عمومی است، میتواند رسالت بسیار مهم و کاربردی در ارتقای ظرفیت علمی دانشجویان ایفا نماید، زبان به مثابه یکی از عوامل حیاتی است که هیچ فردی در هیچ برههای از زندگانی بینیاز از آن نیست، همین امر، ضرورت تحقق تحول سازنده در متون و محتوای درس زبان و ادبیات فارسی را در جهت کاربردیتر کردن آن بیش از پیش ایجاب مینماید.
ابتنای متون درسی دانشگاهی بر مبنای نظام فکری اسلامی، مستلزم تغییر رویکرد و نگرش نسبت به علوم مختلف از منظر موازین اسلامی و بر مبنای سیره علمای ربانی است؛ بر مبنای این رویکرد، زبان و ادبیات فارسی فراتر از یک زبان ملی صرف بلکه به مثابه زبان دوم امت واحده اسلام است که کاملاً واجد خصیصه فراملی بودن و فراسرزمینی بودن است؛ قطعاً ماندگاری و پایایی زبان و ادبیات فارسی مرهون گره خوردن و عجین شدن آن با تعالیم فطری و حیاتبخش اسلام است و این وجه امتیاز زبان و ادبیات فارسی با سایر زبانها است؛ کارکرد شگرف و تاثیرگذار ذوق و قریحه هنری ایرانیان در تمامی شاخهها از جمله زبان و ادبیات فارسی در ترویج و تبلیغ مکتب توحیدی اسلام، مؤید ارتباط متقابل و مستحکم مقوله زبان فارسی با اسلام است.
تالیف کتاب حاضر تحت عنوان «زبان فارسی و ادبیات پایداری»، بر مبنای نظام فکری منسجم است ، به طور نمونه در فصل اول کتاب، دیدگاه علمای ربانی خصوصاً ولی معظم فقیه درمورد اهمیت و جایگاه زبان و ادبیات فارسی تبیین میشود که موجب ایجاد انگیزه در مخاطب می گردد.