در دری

شعر عبارت از کلام مقفّی و موزونی است که از روی «قصد» گفته شده باشد و مراد از قید اخیر این است که الفاظی که برحسب تصادف پشت سرهم قرار گرفته و بدون اراده گوینده موزون و دارای قافیه باشد، از دایره شعر خارج می گردد.
به ظاهر مقصود کسانی که در تعریف شعر قید «قصد» را ذکر کرده اند، دور ساختن ساحت قرآن و پیامبر از شعر است؛ زیرا برخی جمله های موزون و مقفّی در قرآن کریم وجود دارد که با اوزان عروض مطابقت کامل دارند، ولی شعر نیستند. با ...