کتاب هیپنوتیزم نوشته مهدی فتحی توسط انتشارات دانشگاه علوم پزشکی مشهد منتشر شده است. تا همین چند وقت اخیر، به نظر می آمد تعریف مشترکی از هیپنوتیزم وجود ندارد. در گذشته هیپنوتیزم به هرگونه تلقین به دنبال مجموعه ای از القائات اطلاق می شد. بیشتر متخصصان اتفاق نظر دارند که هیپنوتیزم شامل تجربه فرد از مجموعه ای از تجربیات و رفتارهای نامعمول است و با تعریف محدودی از هیپنوتیزم در ارتباط با تغییر تمرکز موافق هستند.
امروزه مسئله مورد بحث آن است که آیا هیپنوتیزم وضعیتی متغیر و جداگانه از خودآگاهی را ایجاد می کند یا خیر. انجمن روانشناسی آمریکا (APA) در تعریفی که در سال 2003 از هیپنوتیزم ارائه کرد"خود - هیپنوتیزمی" یا هیپنوتیزم را گونه ای تغییریافته از خودآگاهی به رسمیت شناخت.
در سال 2015، گروه کاری جدیدی از انجمن روانشناسی آمریکا توانست به تعریف مشترکی برسد. بر اساس این تعریف، هیپنوتیزم "سطحی از خودآگاهی است که طی آن، آگاهی بیرونی فرد کاهش و تمرکز افزایش می یابد و ظرفیت فرد برای پاسخگویی به تلقینات، بیشتر می شود". القای هیپنوتیزم، به عنوان "روشی برای ایجاد حالت هیپنوتیزم" تعریف گردید.