فرهنگ توصیفی اصطلاحات روایت شناسی

آنچه به شکل بارز باعث تفاوت بین متن روایی و غیر روایی می ‏شود گفتن یا نگفتن داستان است. همان‏ گونه که در هر متن روایی یک راوی وجود دارد، دستِ‏ کم یک «روایت‏ شنو» نیز وجود دارد.

از مهم‏ترین عواملی که ویژگی‏ های روایت‏ شنو را تعیین می‏ کند می‏ توان به «سطح روایی»، «میزان مشارکت»، و «درجه ادراک‏ پذیری» راوی اشاره کرد. در این پژوهش بر آنیم تا، علاوه بر معرفی نشانه‏ های مستقیم و غیرمستقیم وجود «روایت ‏شنو»، به تبیین دو گونه «روایت‏ شنوِ» درون‏ متنی و برون‏ متنی نیز بپردازیم.

بنابراین، سؤالات اساسی‏ ای که پیکرة پژوهش حاضر را تشکیل می‏دهد این‏گونه مطرح می‏شود که تمایز متن روایی و غیرروایی چیست؟ نشانه‏ های مستقیم و غیرمستقیم مبنی بر وجود روایت‏ شنو در داستان چگونه نمود می‏ یابد؟ و پرسشِ آخرِ پژوهش این است که منظور از روایت‏ شنوِ درون‏ متنی و برون‏ متنی در یک متن چیست؟ نتایج پژوهش حاضر نشان می‏ دهد روایت‏ شنوِ درون‏ متنی همان مخاطب تخیلی و روایت ‏شنوِ برون‏ متنیْ خوانندة ملموس است...