کتاب پرسش و پاسخ درباره مراقبت های بیمار سرطانی pdf

کتاب 100 پرسش و پاسخ درباره مراقبت های بیمار سرطانی نوشته ریچارد تی. هارا، سوزانا ال. رزبا در چند بخش اصلی با هدف در اختیار گذاشتن اطلاعات و توصیه های سودمند راهنمای مناسبی برای پرسش هایتان است که به اهمیت اصول مراقبت از بیماران و مراقبان می پردازد.

در نخستین فصل کتاب 100 پرسش و پاسخ دربارۀ مراقبت های بیمار سرطانی (100 Questions and Answers about Caring for Family or Friends with Cancer) در تعریف سرطان آورده شده: «انسان ها تصور می کنند که سرطان مانند یک توده یا غده بخشی از بدنشان است اما در کتاب های پزشکی سرطان، فرآیند غیرعادی و کنترل نشده سلول ها تعریف شده است.»

ریچارد تی. هارا (Richard T. Hara) سوزانا ال. رزبا (Susanna L. Worcester) این کتاب را در 9 فصل با موضوعات زیر تدوین کرده اند که البته فصل نخست با موضوع سرطان اساسی ترین مساله در بخش آگاهی است.

«سرطان»، «مدیریت درمان و مراقبت پزشکی»، «پذیرش مسئولیت مراقبت از بیمار»، «مراقبت از خود»، «موضوعات و روابط خانوادگی»، «مراقبت خانگی، تجهیزات پزشکی» «مباحث بیمه ای»، «نگرانی های شغلی» و «واکنش های احساسی و نگرانی درباره»

واکنش شما زمانی که بگویند «مبتلا به سرطان هستید» چیست؟ اولین احساس قبل از ضربه و شوک شدید، شک و تردید است. سرطان تنها یک اختلال فیزیکی در بدن نیست بلکه عمیق ترین ترس ها را در وجود بیمار ایجاد می کند. با وجود سال ها تلاش و آموزش خستگی ناپذیر جهت تغییر نگرش نسبت به این بیماری، هنوز اقدامات موفقیت آمیزی صورت نگرفته است. وظیفه اصلی ما مشاوره به بیماران و خانواده هاست. این بیماری نه تنها بیمار را بلکه تک تک اعضای خانواده را هم درگیر می کند.

در بخشی از کتاب 100 پرسش و پاسخ دربارۀ مراقبت های بیمار سرطانی می خوانیم:

تشخیص سرطان، انجام جراحی و احتمال شیمی درمانی و پرتودرمانی بسیار سخت است. از کجا شروع کنیم؟

ظرفیت بیمار را از پذیرش این موضوع بسنجید. بامطالعۀ شیوه های قبلی آشنا شوید و به آن کنید. در موقعیت های مختلف، افراد روش های مشابهی در پذیرش دارند. آیا شیوه های تجربه شدۀ او مؤثر است؟

راه حل های قبلی تا زمانی مؤثر است که الگوی نادرستی در زندگی مثل پرخوری، کم خوری، مصرف دارو و الکل و اختلالات روانی به وجود نیامده باشد.

معمولاً در مراحل اولیۀ بیماری گفتگو، آموزش و حذف موقعیت های پر خطر در پیشرفت درمان مؤثرتر است. اغلب بیماران دوره های قبل از جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی را با نگرانی بیان می کنند. آن ها در تشخیص بیماری عجله دارند و منتظر شروع درمان نمی مانند. از پیشرفت سرطان می ترسند. عده ای به دلیل استرس بالا درمان را به سرعت شروع می کنند و ناموفق هستند و بعدها افسوس می خورند. همچنین بیماران درک درستی از شیمی درمانی و پرتودرمانی ندارند. عدم درک صحیح باعث ترس بیشتر می شود. مثلاً برخی افراد به دلیل ریزش مو و احساس درد از شیمی درمانی می ترسند. درست است که بعضی بیماران این علائم را تجربه می کنند؛ اما درمان های جدید و داروهای کنترل شده عوارض جانبی را کاهش و تحمل در برابر پرتودرمانی و شیمی درمانی را افزایش می دهد. ممکن است برخی بیماران عوارض جانبی را اصلاً تجربه نکنند. شاید عده ای دچار عوارض جانبی بیشتری شوند؛ اما با تغییرات جزئی در کارهای روزانه به زندگی خود ادامه می دهند. صحبت کردن با بیمارانی با درمان مشابه در چگونگی کنترل درمان کمک می کند. قبل از انجام شیمی درمانی و پرتودرمانی بهتر است با محیط درمان آشنا شوید تا بدین وسیله ابهامات از بین برود و برای پذیرش درمان آماده تر باشید. گاهی این کار کمک می کند که عملاً محیط درمان را ببینید. مهم ترین کار این است که با دکتر یا پرستار برای کسب اطلاعات کافی از نوع خاص درمان، عوارض جانبی احتمالی و چگونگی پیشگیری یا درمان بیماری صحبت کنید. البته محدودیت هایی که بعد از جراحی یا عوارض جانبی درمان اتفاق می افتد باعث ناامیدی بیمار می شود. به بیمار آرامش و قوت قلب بدهید. در این شرایط حفظ تعادل روحی - روانی مهم تر از تعادل جسمی است. مثلاً ممکن است دیگر همسرتان از دیدن فیلم در سینما لذت نبرد. فیلمی کرایه کنید و در خانه بمانید و همراه هم تماشا کنید. این خوب است. تمام بیماران برای بهبودی نیاز به استراحت دارند. تحمل فشار درمان آن ها را از فعالیت باز می دارد که نتیجۀ آن خستگی و استرس زیاد است. برخی بیماران نیز با حمایت های اجتماعی دوستان، خانواده، همکاران یا دیگران بیماری خود را می پذیرند. پس یک یا دو نفر را برای همفکری با بیمار انتخاب کنید؛ بنابراین صحبت دربارۀ افکار، احساسات، نگرانی و ترس ها بهترین روش برای حل مشکل و دریافت کمک از دیگران است.