کتاب سرطان درمانی نوشته ی ماکس گرسون، ضمن معرفی و بررسی 50 نوع سرطان، راه های درمان و مقابله با آن ها را بیان می کند.
سرطان (در برخی منابع فارسی با نام چَنگار آمده است) نامی است که به مجموعه ی بیماری هایی اطلاق می شود که از تکثیر مهار نشده ی یاخته ها پدید می آیند. سلول های سرطانی از ساز و کارهای عادی تقسیم و رشد سلول ها جدا می افتند. علت دقیق این پدیده نامشخص است ولی احتمال دارد عوامل ژنتیکی یا مواردی که موجب اختلال در فعالیت سلول ها می شوند در هسته سلول اشکال وارد کنند، مانند مواد رادیو اکتیو، مواد شیمیایی و سمی یا تابش بیش از حد اشعه هایی مانند نور آفتاب.
دکتر ماکس گرسون (Max Gerson) نویسنده ی کتاب سرطان درمانی، به تنهایی با خستگی ناپذیری عجیبی مدت چهل سال آزمایش هایی را برای بیماران مبتلا به سرطان انجام داد. همکاران او پیوسته منتظر پیدا کردن سرنخی بودند تا او را به دادگاه بکشانند؛ اما او عمر خود را صرف آزمایش هایی کرد که امروزه در بیشتر دنیا پزشک های بسیاری کار او را دنبال می کنند. دکتر گرسون معتقد بود، با خام خواری و استفاده از میوه هایی که به روش بیولوژی بدون استفاده از کودهای شیمیایی تولید شده اند، می توان بر انواع سرطان ها غلبه کرد و اگر کسی بتواند برای خود به اندازه ی کافی میوه و سبزیجات سالم تهیه کند، به داروهای شیمیایی نیازی ندارد که در کتاب سرطان درمانی (A Cancer Therapy) او از آن ها بهره گرفته بود.
پیوسته در این باره که آیا نمک در بیماری سرطان نقشی می تواند داشته باشد یا نه بحث های متعددی صورت گرفته و پژوهشگران و متخصصان بسیاری نظرات متفاوت خود را بیان کرده اند که من به بررسی بعضی از این نظرات می پردازم.
دکتر «مایر» معتقد است: نمک باعث بی نظمی و اختلال در سوخت وساز سلول ها می شود. بعضی از متخصصان بر این باورند که مصرف نمک باعث عدم تعادل در بین سوخت وساز مواد مینرالی اندام ها می شود. من با دکتر مایر هم عقیده ام و باور دارم، تغذیه نقشی تعیین کننده در شیوع بیماری سرطان و بیماری های دیگر ایفا می کند. برخی از پزشکان می گویند: سرطان یک بیماری ارثی است و مصرف نمک و روش تغذیه نمی توانند در شیوع یا درمان این بیماری نقشی داشته باشد. من هرگز با نظریه ی دکتر «فردریک هوفمن» موافق نیستم و معتقدم، یک رژیم غذایی تأثیری عمیق و شگرف بر تشکیل سرطان یا درمان آن دارد.
آن چه در مورد درمان می دانم این است که با یک روش تغذیه ی بدون نمک می توانیم از اندام ها سم زدایی و بدن را از وجود ناتریم کلرید و آب های جمع شده رها کنیم. با تغذیه ی بدون نمک آب های جمع شده در بین سلول های بدن دفع می شوند. و بار الکتریکی منفی از بدن تقلیل می یابد. در این حالت شرایط برای فعالیت مواد آلی آماده می شود - که بار الکتریکی مثبت دارند؛ یعنی گروه کالیم و مواد معدنی مثبت ذخیره شده که اتصالات یدی دارند - این تحولات باعث می شوند که سلول های سرطانی سوخت وساز خود را بیشتر کنند.
به عقیده ی من سوخت وساز مواد آلی با جریانات تجدید حیات سلول ها نقش مؤثری در نابودی سلول های سرطانی ایفا می کنند. سلول های سرطانی تنها می توانند تخمیر شوند و قادر نیستند، خود را با شرایط جدید تطبیق دهند. با تغییر تغذیه سلول های سرطانی خواهند مُرد. کبد باید این قسمت از سوخت وساز را به طور دقیق، تنظیم، مرتب و دوباره فعال سازد.
به نظر ما تمام اعمال حیاتی و سرنوشت ساز و مهم که باعث برقراری سوخت وساز متعادل و رفع مسمومیت و سرانجام بهبود می شود، به وسیله ی کبد برنامه ریزی، اداره و کنترل می شود. برخی از محققان معتقدند که مصرف نمک موجب رشد سلول های سرطانی می شود و توصیه می کنند، فرد مبتلا به سرطان تا آن جا که ممکن است از غذای کم نمک تغذیه کند.